Het gegeven is al vier seizoenen even simpel als briljant: lowlife crimineel wint 100.000 dollar met een kraslot, wordt direct daarna overreden door een auto en raakt ervan overtuigd dat hij achtervolgd wordt door karma. De enige manier om hieraan te ontsnappen is om het goed te maken met alle mensen die hij onrecht heeft aangedaan. Hij maakt hiervoor een lijst en deze loopt als rode draad door de afleveringen. De personages, evenals het stadje waar het verhaal zich afspeelt, zijn enorm uitvergroot. Eigenlijk heeft iedereen een hoog tokki-gehalte, met Jaime Pressly als absolute uitschieter in de rol van Earl´s ex-vrouw Joy Turner. Na vier seizoenen moet ik er nog steeds om lachen, maar is de serie niet succesvol genoeg gebleken om nog verder voort te zetten. Het vierde seizoen is dus tevens het laatste, wat ik toch wel een gemis ga vinden. My Name is Earl is bizar, geestig en vooral erg ontspannend. Hier Gag Reel, afkomstig van de dvdbox van seizoen 4: