www.flickr.com

zaterdag 23 augustus 2014

Seconds


Het zal niet gemakkelijk zijn geweest voor Bryan Lee O'Malley om met iets nieuws te komen na zijn immens grote succes met de Scott Pilgrim serie. Het voordeel van dit succes is natuurlijk wel dat iedere opvolger een hoop aandacht krijgt. Het nadeel van dit succes is, ja, dat de opvolger een hoop aandacht krijgt. Gelukkig voor O'Malley heeft hij met Seconds een heel ander boek geschreven, maar één die in kwaliteit niet onderdoet voor eerder werk. Seconds gaat over Katie, een succesvolle chefkok die op het punt staat een eigen restaurant te beginnen. Alles gaat echter niet precies zoals zij wil en wanneer ze via een geest de kans krijgt om het verleden te herschrijven, grijpt ze deze kans(en) met beide handen aan. Het vervelende is dat dit niet altijd het resultaat oplevert dat ze voor ogen heeft, en soms heeft ze meerdere pogingen nodig om daar te komen waar ze wil. Dit zegt heel veel over Katie: ze is soms onvolwassen, verwend en maakt lang niet altijd sympathieke keuzes. Uiteindelijk komt ze er wel uit met iedereen, maar of ze er nu echt van leert blijft bij mij de vraag. Als de les van dit boek is dat je constant fouten mag maken en vervolgens toch nog je zin krijgt, dan is dat wat mij betreft nogal twijfelachtig. Je kunt het echter ook minder zwaar zien: als gewoon een leuk verhaal met fantastisch tekenwerk en prachtige kleuren. Hoe dan ook een aanrader.

vrijdag 22 augustus 2014

Lomography Konstruktor


Ruim een jaar geleden kwam Lomography met één van de meest orginele camera's tot nu toe wat mij betreft: de Lomography Konstruktor. Het bijzondere aan deze spiegelreflex camera is dat je hem koopt als bouwpakketje. Met behulp van een schroevendraaier, een handleiding en een hoop geduld zet je deze camera zelf in elkaar voordat je ermee kunt fotograferen. Behalve dat dit leuk is, geeft het je ook inzicht in hoe analoge fotografie ook alweer werkte. Het is een leuke, zij het wel tijdrovende ervaring. Ik ben dan ook blij dat ik hier hulp bij had van mijn zus, die haar reputatie als zeer precies en geduldig meer dan waar maakte. Om de Konstruktor goed in elkaar te zetten heb je deze eigenschappen zelf nodig, of iemand naast je nodig die deze bezit. De talloze piepkleine onderdeeltjes en schroefjes vragen om de nodige discipline en precisie. We haalden geen snelheidsrecord, maar hadden de camera met een paar uur toch goed in elkaar gezet. Het is daarna echter een verre van toegankelijke camera om mee te gaan fotograferen. Het duurde de nodige tijd voor ik goed door had hoe het afdrukken en doordraaien precies in zijn werk ging. Dit mede omdat we de camera erg strak in elkaar gezet hadden en het doordraaien erg stroef ging/gaat. Het duurde dan ook even voordat ik mijn eerste rolletje volgeschoten had. Zien wat ik nu eigenlijk in beeld had was een andere uitdaging. Ik was dan ook niet verbaasd dat bij de uiteindelijke foto's wat mensen (deels) onthoofd bleken. Je moet best wat afstand nemen blijkt nu wil je hetgeen je voor je ziet goed in beeld krijgen. Over de scherpte ben ik niet heel erg te spreken. Ik vind dat de foto's die met een redelijke afstand genomen zijn best wat beter hadden gekund. De kleuren daarentegen vallen me niets tegen. Ik heb een Lomography CN 800 rolletje gebruikt, iets wat goed blijkt te passen bij deze camera. Over het geheel genomen ben ik er nog niet helemaal uit. Je moet er even de tijd voor nemen om uit te vinden wat, naast het zelf in elkaar zetten, echt de lol van deze camera is denk ik. Iets wat ik in de loop van het najaar verder ga onderzoeken. Wordt vervolgd.

Een duidelijk voorbeeld van niet in beeld krijgen wat ik had gedacht, Hoge Veluwe, augustus 2014



Bij deze foto vind ik het opvallend wat deze camera met diepte doet: bedenk dat mijn ouders niet heel veel schelen in lengte, terwijl er hier een groot verschil lijkt te zijn, Veluwe, augustus 2014



De kleuren ben ik heel tevreden over, Kröller Müller, augustus 2014

zaterdag 9 augustus 2014

Fuji Velvia 100 (2)



Zoals het me tijd kost om camera's te leren kennen, zo kost het me ook tijd om film te leren kennen. Een nieuwe combinatie is altijd weer een verrassing, al kan ik wel zeggen dat ik inmiddels de camera's en de soorten film steeds beter aanvoel en weet toe te passen. Zo werd mijn eerste rolletje met Velvia 100 in de LC-Wide heel oranje, maar leerde ik wel wat er wanneer ongeveer kon gebeuren. Een stuk beter voorbereid dan ik met het eerste rolletje was, begon ik zo aan een nieuwe Velvia 100 in de LC-Wide. Ik schoot dit rolletje vol in Rotterdam en Amsterdam. In Rotterdam was de lucht niet erg blauw, wat maakte dat er weinig contrasten waren qua kleur. Dat neemt niet weg dat bovenstaande foto van het station in Rotterdam een topper is geworden. Bescheiden qua kleur, en wat doet die lens aan de randen toch prachtige dingen. Foto's in Amsterdam werden door het mooie weer en het gebruik van groen in de foto juist weer heel fel en contrastrijk. Ik ga steeds meer van deze film houden. Een volgende keer ga ik hem proberen in een andere camera. Kijken wat een nieuwe combinatie oplevert. Gelukkig is dit één van de diafilms van Fuji die nog wel gemaakt wordt, al is hij dan lastig te verkrijgen en verre van goedkoop. We hoeven in ieder geval nog lang niet zonder.

Het groen van de bomen en het blauw van de lucht in de hoek maken voor mij deze foto zeer geslaagd. Natuurlijk in combinatie met de fantastische hoek waarmee de LC-Wide het gebouw van het Gemeentearchief in beeld brengt, Amsterdam, april 2014



Het ochtendlicht maakt de blauwe lucht in Zaandam roze en laat de bomen gifgroen worden, Zaandam, april 2014



En blauw en oranje in één foto, een bijzonder effect genomen op de Prinsengracht, april 2014

Derek


In 2013 verscheen een nieuwe serie van Ricky Gervais op Netflix met de naam Derek. Derek is misschien wel het mooiste wat Ricky Gervais ooit gemaakt heeft. Het is wederom een zogenaamde 'mockymentary', wat zoveel wil zeggen dat het lijkt op reality-tv waarbij de hoofdpersonen af en toe tegen de camera praten. Dezelfde stijl als The Office dus, Gervais' eerdere succes serie. Wat Derek echter nog sterker heeft dan The Office is het schrijnende van de situaties, en tegelijkertijd het ontroerende. Derek is een wat aparte man, gespeeld door Gervais zelf, die werkt in een verpleeghuis. Waar nu precies zijn beperkingen liggen wordt nooit echt expliciet, en doet ook eigenlijk niet echt terzake. Hij is een kleurrijke persoonlijkheid, een beetje naïef en vooral overtuigd van het gegeven dat je beter een goed mens kan zijn, dan wat dan ook. Derek gaat om de personen en hun kleine mooie verhalen. Ik kon binnen één aflevering zowel hardop lachen als tot tranen geroerd worden. Sommige mensen vinden het deprimerende televisie, mij heeft Derek diep geraakt. Een bijzondere serie met een heel bijzondere hoofdpersoon. Ik kijk zeker uit naar een volgend seizoen.

Fuji Astia 100F



Eén van de rolletjes die nog op mijn verlanglijstje stond was de Fuji Astia 100F. Dit is een diarol die zich, net als de Velvia en de Provia, uitstekend leent voor cross processing. De Astia wordt echter helaas niet meer gemaakt door Fuji, waardoor je maar net het geluk moet hebben ertegenaan te lopen. Dit was in maart het geval in de Lomography Gallery Store in New York. Ik nam er meteen maar twee mee. Achteraf bezien een beetje misplaatste zuinigheid, want sindsdien heb ik de rolletjes nergens meer gezien. Geen idee dus wanneer ik ze nogmaals tegen een aanvaardbare prijs kan kopen. Evengoed ben ik blij met de twee rollen, waarvan ik er nu één gebruikt heb. Mijn verwachting was dat de foto's knap roze zouden worden, zoals die op Velvia-film erg oranje kunnen zijn. Hoe aangenaam verrast was ik dan ook toen dit erg mee bleek te vallen. Het effect had meer weg van een Tungsten film, die overigens ook wel roze kan worden, maar die met een beetje geluk knappe contrasten geeft. Ik kreeg dit effect door de combinatie van de Astia film en de La Sardina. Nu werd dit, ondanks de uitermate geslaagde foto's op de Astia film, toch de laatste rol met deze La Sardina. Vanaf het begin heb ik het gedeelte onscherp op de foto's te groot gevonden, en ik heb de camera nu dan ook omgeruild voor een ander exemplaar. De volgende rol Astia zal ik denk ik in de LC-A+ stoppen. Of in de LC-Wide. Of in de nieuwe La Sardina.. Ja, twee rollen van deze relatief zeldzame film was misplaatste zuinigheid. Maar ja, nu hou ik wat te wensen. En wat te zoeken..

Mooi hoe blauw de lucht wordt met deze film, Haarlem, mei 2014



Rechts scherp, links zwaar onscherp: bij deze foto komt het toevallig wel erg mooi uit. Wat ik verder erg geslaagd vind is wat de Astia film doet met de kleur van de bakstenen, Haarlem, mei 2014



Ook hier is de makke van mijn eerste La Sardina goed te zien, maar komt het ook niet heel slecht uit. Mooi vind ik de kleur groen van het gras inclusief de scherpte van het beeld daar, De Rijp, mei 2014

zaterdag 2 augustus 2014

Boyhood


Heel soms worden er films gemaakt die aan alle kanten kloppen. Boyhood is zo'n zeldzame film. Dit bijzondere project is gefilmd over een periode van twaalf jaar en laat het volwassen worden van een jongen zien die bij aanvang pas zes jaar oud is. Om dit voor elkaar te krijgen kwam de crew van deze film een paar weken per jaar bij elkaar om te filmen. Het resultaat is een zich langzaam ontvouwend verhaal over een gezin dat simpelweg het leven doorloopt zoals het is of kan zijn. Geen grote dramatische momenten, geen verhaallijnen die geforceerd samenkomen of juist toch niet. Niets anders dan dat het leven zoals velen dit leven. Het bijzondere aan deze film is dat hij in alle lagen van media en kritiek bejubeld wordt. Universeel herkenbaar voor iedereen, zonder hoogdravend of juist simplistisch en clichématig te worden. Het lijkt mij niet overdreven om deze film nu al de film van het jaar te noemen. Knappe filmmaker die hier nog overheen gaat. Gaat dat zien dus!