In Dus ik ben stellen Stine Jensen en Rob Wijnberg de vraag: hoe definieren mensen zichzelf eigenlijk? We leven in een Nederland waar de zuilen verdwenen zijn, iedereen gelijke kansen heeft en kan zijn wie hij of zij wil zijn. Je hoort mensen ook vaak zeggen dat ze het liefst 'lekker zichzelf zijn'. Maar wie is dat dan en hoe bepaal je wie je zelf bent? Jensen en Wijnberg onderzoeken elf invullingen van '.. dus ik ben' en onderbouwen deze vanuit de filosofie, de maatschappij en de geschiedenis. Dat klinkt veel saaier dan het is, Dus ik ben is een geweldig lekker leesbaar boek dat een feilloos tijdsgevoel heeft. De schrijvers staan midden in 2010, midden in de maatschappij met alle nieuwe media en ontwikkelingen die daarbij horen, en prikkelen je enorm om na te denken over je eigen plek hierin. Het is een boek dat je mee laat denken en dat inspireert. Je gaat automatisch nadenken over jezelf en over je omgeving. Hoe stellen mensen zich voor? Hoe stel ik me voor? Wat vinden mensen echt belangrijk? Het Nederlander-zijn? Afkomst? Ervaringen? Uiterlijk? Prestaties? Het hebben van kinderen? Voor mezelf ben ik er nog niet uit wat ik vind dat mij definieert. Ik wil die vraag ook niet zomaar eenduidig beantwoorden. Het erover na blijven denken is leuker. En hoe definieren anderen mij? Op het moment zit ik in de hoek van 'Ik raak geinspireerd, dus ik ben'. Dat vind ik voor mezelf een belangrijk punt. Dus ik ben vind ik een van de meest verfrissende boeken van de laatste tijd en ik kan het iedereen die het leuk vindt om over dit soort dingen na te denken aanraden. Lezen dus!