Fisheye Kerst @lomografie

Afgelopen augustus kreeg ik niet alleen een Diana F+ camera, ik kreeg de hele set met alles erop en eraan. Al heb ik intussen aardig wat geëxperimenteerd met alle lenzen en hulpstukken, ik heb bij lange na nog niet alles geprobeerd. Ik had al eerder met een fisheyecamera foto's gemaakt, zie één van mijn eerste stukjes over Lomografie, vandaar dat de fisheye lens niet de eerste was die ik perse uit wilde proberen. Maar rond de feestdagen was de fisheye lens dan toch aan de beurt. Met een Lomography 120 mm 400 ISO rolletje in mijn toestel, was ik klaar om de fisheye lens te proberen. Ik had de fisheye zoeker er niet op gezet, waardoor het wel lastig was om te bepalen wat er op de foto ging komen. Ik had bijvoorbeeld het idee dat ik verder in zou zoomen dan achteraf bezien het geval bleek te zijn. Maar goed, dat is natuurlijk tegelijkertijd ook de lol van lomografie. Het leverde een aantal heel aardige foto's op, waarvan de foto van de ijsbaan op het Leidseplein toch wel mijn favoriet is:

Kerstman op de hoek van de Leidsekruisstraat en de Lijnbaansgracht, december 2012



De ijsbaan op het Leidseplein, december 2012



Ook de patatzaak bij de Dam was in kerstsfeer, december 2012

Grow Up

Al struinend door het immens grote Powell's City of Books in Portland Oregon viel mijn oog op het boek Grow Up van auteur Ben Brooks. Het was een zogenaamde staff recommendation, een boek dat door iemand die werkt in de boekwinkel aangeraden wordt. Ik hou van dit soort tips: het zijn tips van mensen die niet perse voor het meest voor de hand liggende boek gaan en kiezen op basis van passie. Dat stel ik me tenminste zo voor, al realiseer ik me heus dat ook de staff recommendations erop gericht zijn om boeken te verkopen. Wat mij aantrok in Grow Up was de simpele maar knallende cover en één simpel gegeven dat op de achterkant gemeld wordt: de hoofdpersoon verdenkt zijn stiefvader ervan zijn ex-vrouw vermoord te hebben. Intrigerend. Uiteindelijk is het helemaal niet de inhoud wat Grow Up tot een heel bijzonder boek maakt. De hoofdpersoon is niet bepaald sympathiek en naast alle aandacht voor drugs, seks en alcohol gebeurt er niet echt veel. Wat dit boek zo bijzonder maakt is de schijnbare moeiteloosheid waarmee het geschreven is. Het is een stilistisch hoogstandje en het is bijna niet te vatten dat dit gedaan is door zo'n jonge schrijver. Dit boek verdient nu al een plek in de literatuur van de 21e eeuw. Dat dit coming of age boek niet onverdeeld positief ontvangen is snap ik. Maar dat is denk ik inherent aan het schrijven van een boek dat zo de tijdsgeest weergeeft en tegelijkertijd zo controversieel is. Van iemand die op zo'n jonge leeftijd al zo'n boek kan schrijven, verwacht ik in de toekomst nog grootse dingen. Ik kan niet zeggen dat ik inhoudelijk gezien erg genoten heb van dit boek, maar ik ben zeker zwaar onder de indruk van deze prestatie. Een auteur om te onthouden.

Maak kennis met Ben Brooks:

Pawn Stars

"I'm Rick Harrison, and this is my pawn shop. I work here with my Old Man and my son, "Big Hoss." Everything in here has a story - and a price. One thing I've learned after 21 years: You never know what is gonna come through that door."
Dit is hoe elke aflevering van het succesvolle Pawn Stars begint, het best bekeken programma op History. Pawn Stars is een realityshow die opgenomen wordt in Las Vegas, in de World Famous Gold & Silver Pawn Shop. Het is wat ik een guilty pleasure show noem: het is fijne televisie waar je niet te diep bij na hoeft te denken. Daarbij heeft het ook een beetje het Tussen Kunst en Kitsch- effect: je hoopt dat er een keer een klant door die deur komt die zich totaal niet bewust is van de enorme waardevolle schat die hij of zij in handen heeft. Daar houdt overigens ook iedere vergelijking op, want zo oubollig als TKEK is, zo smeuïg is Pawn Stars. Het heeft humor, het heeft tempo en kijkt zo lekker weg. Tijdens één van onze bezoeken aan Las Vegas moeten we haast wel langs de World Famous Gold & Silver Pawn Shop gelopen zijn: het is een winkel gesitueerd aan Las Vegas Blvd, niet ver van de Stratosphere Tower. Een Pawn Shop is echter een bekend gezicht in het straatbeeld van Las Vegas, en ik kan niet zeggen dat speciaal deze winkel me opgevallen is. Bij een volgende reis naar Las Vegas zullen we als fanatieke Pawn Stars kijkers de winkel zeker een bezoekje brengen. Al is het maar voor de foto.

Spinner 360 Motorizer

Nog voordat ik mijn nieuwe Spinner op de reguliere manier had kunnen uitproberen, kreeg ik er al een motorizer bij. Dit zorgde ervoor dat ik direct kon proberen hoe de Spinner binnen zou werken. Het was natuurlijk even freubelen voordat ik de camera op de motorizer bevestigd had, maar dat kwam zoals gewoonlijk meer doordat ik de handleiding niet gelezen had, dan dat het ingewikkeld zou zijn. Het is een mooi systeem: je kunt de camera inclusief motorizer neerzetten en vervolgens bedienen met de bijgeleverde afstandsbediening. Je kunt hiermee bepalen of je hem een compleet 360 graden ronde laat maken, of dat je hem korter laat draaien. Ik heb de Spinner inclusief motorizer zowel binnen als buiten geprobeerd en ik vind het resultaat echt verbluffend. Ik was bang dat hij buiten wat overbelicht zou zijn, maar ik vind het effect juist heel mooi. Ik heb voor deze foto's hele simpele rolletjes van de HEMA gebruikt van 400 ISO. Bij het volgende rolletje heb ik de motorizer thuisgelaten en de camera via het koordje laten draaien. Ik ben echt reuze benieuwd naar het verschil, maar op deze foto's zal ik nog even moeten wachten.

Een eerste test binnen met de Spinner 360 en de motorizer, december 2012



Ook deze foto is met de motorizer gemaakt, buiten op het Leidseplein, december 2012

Amsterdam met de LomoKino

Eind december maakten wij een rondje door de stad met onze nieuwe LomoKino. Het was ontzettend leuk om te doen, maar tegelijk ook heel lastig om ook maar enigszins te voorspellen hoe het filmpje zou worden. Sneller of langzamer bewegen, sneller of langzamer draaien aan het handeltje, te veel of te weinig licht: allemaal aspecten waar we gaandeweg achter moeten gaan komen. Het eerste filmpje is dan ook soms te licht, soms te donker, soms te snel en soms te langzaam. Maar bovenal is het leuk en verrassend. Het zweeft ergens tussen foto en film en dat ook nog eens analoog. Ik kan me zo voorstellen dat het niet ieders smaak is, maar wat mij betreft smaakt het vooral naar meer. Een hele welkome aanvulling op onze verzameling van lomografie camera's, die voor nog veel mooie beelden gaat zorgen.

Les Misérables

In 1992 maakte ik voor het eerst kennis met Les Misérables. Het was de eerste grote musical die in het circustheater in Scheveningen speelde, nadat deze eerst in Carré had gestaan. Ik vond het een enorme ervaring. Ik had nog nooit zo\'n grote productie gezien en ik vond zowel de muziek als het verhaal prachtig. De hernieuwde 2008/2009 versie in Nederland is langs mij heen gegaan. Ik wilde de musical nog wel een keer zien, maar dan liever in het buitenland. Dit is er echter nog niet van gekomen. Wat er wel is gekomen is een verfilming van de musical. Groots, meeslepend en bombastisch: zo kwam de trailer op mij over en ik moest deze film natuurlijk gaan zien. Dit zou weleens dé film van het jaar kunnen worden dacht ik.
Dat is het niet. Het is zondermeer een knappe verfilming van de musical en er zitten prachtige kippenvelmomenten in, maar het geheel is niet de grootse epische film die ik gehoopt had te zullen gaan zien. Dit kwam voor mij ten eerste door de lengte: bijna drie uur is voor een film toch echt een hele zit. Daarnaast waren enkele acteurs niet de ervaren zangers die ik gewend ben vanuit de musical. Hierdoor raakten enkele grote nummers, zoals \'Stars\' van Javert, niet de gevoelige snaar die ze normaal wel raken. Grote uitzondering hierop is het fenomenale \'I dreamed a dream\' van Ann Hathaway. Live in de scene gezonden in één take: door merg en been en volgens mij nooit meer te evenaren. Alleen door deze vertolking is de film al meer waard dan de twee sterren die het Parool geeft. Want al vond ik het niet briljant, er zitten prachtige momenten in die een plekje in de filmgeschiedenis verdienen. En voor iedere echte Les Mis-fan is het natuurlijk sowieso een must see.

(Her)ontdekt in 2012

Hoe leuk is het om elk jaar weer nieuwe dingen te doen, te zien en te ontdekken. Of het nu een nieuwe winkel is, een nieuw genre boeken of simpelweg een nieuwe route richting het werk. Nieuwe dingen blijven zorgen voor creativiteit, inspiratie en energie. Natuurlijk kan dit ook een herontdekking zijn, die voelt als een nieuwe ontdekking. Goed kijken dus, en open blijven staan voor nieuwe ervaringen. Zolang ik nog moet schrappen om een lijstje samen te kunnen stellen gaat het goed denk ik.

5. Mexx

Voor de categorie vrouwen die H&M een beetje ontgroeid is, Miss Etam te provinciaals vindt en de Bijenkorfmerken te truttig, was de keuze behoorlijk beperkt de laatste jaren. Natuurlijk hebben we Esprit en s.Oliver, maar het houdt niet over. Des te gelukkiger ben ik met de terugkomst van Mexx in het straatbeeld. Kleurig, zwierig en met een eigen Mexx-pas. Een welkome terugkeer die hopelijk succesvol zal blijken te zijn.

4. Young Adult boeken

Een genre dat ook in Nederland steeds meer voet aan de grond krijgt, maar dat ik vooral uit Amerika ken. Misschien omdat het daar al veel gangbaarder is dat dit genre zowel door jeugd als door volwassenen gewaardeerd wordt. The Fault in Our Stars, Everyday, The Future of Us: stuk voor stuk prachtige, puur geschreven boeken die ik iedereen aan kan raden.

3. Pinterest

Hoe ontspannend is het om te scrollen door duizenden foto's van de mooiste plekken op aarde, of van de meest kleurrijke, of van de vreemdste. Het is leuk om mooie vondsten te (re)pinnen en zo een prachtige verzameling te maken. Daarnaast is het leuk om gerepind te worden, want dat voelt toch een beetje alsof iemand je vertelt dat je iets moois hebt gevonden. Of een goede smaak hebt. Extra leuk is dit natuurlijk als het een eigen foto betreft. Verslavend tijdverdrijf.

2. Floaten

In de categorie ontspannend scoort deze huizenhoog: drijven in een cabine met zout water, denkend aan helemaal niets. Ik was van te voren bang dat ik me zou gaan vervelen of dat ik zou gaan malen, maar de ontspanning komt als vanzelf. Voor herhaling vatbaar.

1. Lomografie



Al kende ik het verschijnsel lomografie al iets langer, in 2012 heb ik het echt ontdekt en me eigen gemaakt. Het meest aantrekkelijke aan lomografie vind ik niet eens zozeer het anders fotograferen, maar meer het anders gaan kijken. De wereld ziet er kleurrijker, boeiender en zachter uit door de ogen van een lomograaf. Inmiddels hebben we een Diana F+, een Spinner 360 en een Lomokino in ons bezit en er valt nog een hele wereld te ontdekken.

Het beste van 2012: Televisieseries

6. The Newsroom

Hoe graag had ik het eerste seizoen van deze HBO serie op naam van Aaron Sorkin op een eerste plaats gezet. Maar The Newsroom is er gewoon nog niet. De setting is perfect, maar de hoofdpersonages ontbreekt het nog aan diepgang en geloofwaardigheid. De grootste valkuil vind ik het slapstickgehalte: dan haak ik echt af. Maar als de dialogen zijn zoals ze moeten zijn: scherp, razendsnel, vol pit en humor, dan laat de serie zien hoeveel potentie er in zit.

5. Modern Family

Deze zogenaamde \'mockumentary\', zo genoemd vanwege de onderonsjes met de camera, is vanaf het eerste seizoen in 2009 al een groot succes. Het sterke aan deze serie vind ik dat er geen enkel slecht personage in zit. Al blijft Ed O\'Neill als Jay Pritchett zonder twijfel de held van het geheel.

4. Nashville

Een rijke familie, twee concurrerende zangeressen met een generatieconflict, en daarnaast ook nog een politiek strijdtoneel: Nashville heeft alles in zich om het nieuwe Dallas te worden. Jammer genoeg blijft zowel het verhaal als de emotie net te veel aan het oppervlak. Dit maakt precies het verschil tussen een soapy serie en meeslepend drama. De muziek geeft er zeker een extra dimensie aan en de soundtrack is fijn luistervoer.

3. The Neighbors

Een stevig potje zelfkritiek kan ik vaak wel waarderen en dat is precies wat deze serie doet. Op een humoristische manier wordt er vanaf de grootste afstand die maar kan, vanuit de blik van een alien, naar Amerika gekeken. Hier ontstaan hilarische situaties door. De eerste aflevering is even wennen, maar daarna wordt het beter en beter.

2. Homeland seizoen 2

Niet zo goed als het eerste seizoen, maar nog steeds reuze spannend en intrigerend. Reikhalzend kijk ik al uit naar het derde seizoen om te zien wat dit Carry en Brody gaat brengen. De serie heeft wel een draai nodig, want voortborduren op de eerste twee seizoenen is niet genoeg vrees ik.

1. Borgen

Eenmaal gewend aan het Deens vond ik deze serie echt verslavend goed. Zo geloofwaardig, en daardoor misschien ook wel zo indrukwekkend. Ik ben bang dat het er echt zo aan toe gaat, ook in Nederland. En misschien wel erger. Vanaf maart gaan we zien hoe het Birgitte verder vergaat.

Het beste van 2012: Films

Wat zijn er in 2012 veel goede films uitgekomen. Het was dan ook niet heel makkelijk een rijtje te maken, en over de volgorde ben ik het eigenlijk nog steeds niet helemaal eens. Maar goed, hier is hij dan toch:

7. Argo

Het verhaal van de Amerikaanse diplomaten die Iran moeten verlaten vanwege de revolutie was mij niet bekend, maar bewijst wel dat de realiteit vaak absurder is dan welk verzonnen script dan ook. Met name de achtergrond waartegen dit verhaal zich afspeelt vond ik prachtig: het eind jaren '70 decor, de opstand, het geheimzinnige van de operatie. Jammer was dat ik nergens echt een band met de groep mensen ging voelen. Dit zorgde ervoor dat ik iets minder door het verhaal werd meegesleept als wellicht de bedoeling was geweest.

6. Seeking a Friend for the End of the World

We hebben het overleefd hoor, het voorspelde einde van de wereld. Maar als het er toch zou zijn gekomen dan had het er volgens mij zo uitgezien als in deze film. Geen superheldendaden, maar mensen die er met hun eigen beperkingen het beste van proberen te maken. Aandoenlijk en uiteindelijk ook behoorlijk indringend.

5. The Perks of Being a Wallflower

Wat een heerlijk boek was, werd een heerlijke film. Het maakte niets uit dat ik het boek zo kort van te voren pas gelezen had. De film stond prima op zichzelf en was orgineel en goed geacteerd. Oke, ik heb een zwak voor zogenaamde 'coming of age' verhalen, maar juist omdat er al zulke fantastische boeken en films over dit onderwerp zijn is het lastig om nog iets te maken wat iets toevoegt. Dat is in dit geval zeker gelukt.

4. De Rouille et D'Os

Ik dacht van te voren dat dit een film zou zijn over de band tussen een meisje en een orka. Wat dat betreft was de trailer behoorlijk misleidend: het ongeluk met de orka is slechts het begin van het verhaal. Wat volgt is een aangrijpend en ontroerend relaas, dat lastige momenten niet uit te weg gaat. Een indrukwekkende film, niet in de laatste plaats door de topprestatie van Marion Cotillard als de gehandicapte Stéphanie.

3. End of Watch

Doordat veel stukken uit de hand gefilmd zijn lijkt het allemaal super realistisch. Geen standaard politiefilm dus, maar wel eentje die nog een tijdje in mijn hoofd bleef zitten. Dat wij hem in Los Angeles zagen, de plaats waar de film zich afspeelt, droeg hier zeker aan bij.

2. Moonrise Kingdom

Wat een lieve, bijzondere, tikje absurde film. Heel origineel en prachtig verfilmd. Een een hele fijne verrassing.

1. Cloud Atlas

Je houdt ervan of je hebt er helemaal niets mee. Lang, veel en gecompliceerd: het is niet voor iedereen. Ik vond hem prachtig en het gevoel dat ik de helft gemist heb maakt enkel dat ik hem nog een keer wil zien. En daarma nog een keer wellicht.

Het beste van 2012: Boeken

We leven alweer enkele dagen in het nieuwe jaar en zijn de laatste weken al overspoeld met allerlei lijstjes over het jaar 2012. Time Magazine spande de kroon met meer dan 50 verschillende lijstjes. Toch wil ik, al is het aan de late kant, ook mijn bijdrage nog leveren. Al is het maar om voor mezelf vast te leggen waar ik in 2012 echt van genoten heb. Dus hier alsnog mijn 'Beste van 2012', te beginnen met Boeken.

6: Is everybody hanging out without me?

Het boek dat Tina Fey had moeten schrijven: grappig en pretentieloos. In het begin werd ik nog even op het verkeerde been gezet, dacht ik dat het een soort van chronologische autobiografie ging worden. Gelukkig dwaalt Mindy Kaling snel van dit spoor af en doet waar ze het beste in is: het absurde laten zien van alles wat gewoon lijkt. Een lekker leesbaar en ontspannen boek.

5: A Hologram for a King

Dave Eggers is de koning van het beschrijven van het niets. Ook in dit boek gebeurt niet bijzonder veel, maar dat maakt het des te indringender. Geen grote maatschappelijke misstanden deze keer, al is de waanzin van deze tijd tussen de regels door pijnlijk voelbaar.


4: The Perks of being a Wallflower

In stapels in de boekwinkels in Seattle aanwezig omdat de film drie dagen later uit zou komen, maar ik had nog nooit van deze cultklassieker gehoord. Ben ik even blij dat ik er tegenaan liep: een bijzonder boekje dat ook nog eens geweldig verfilmd werd.

3: Why be happy when you could be normal?

Mooi, mooi, mooi. Soms een beetje aan de langzame kant, maar de tragiek en de vertelstijl maken dit ruimschoots goed.

2: Moonwalking with Einstein

Het aangaan door Joshua Foer van de uitdaging om mee te doen aan de geheugenkampioenschappen en deze ook nog eens te winnen werkte dusdanig inspirerend dat ik werkelijk zin kreeg om zelf ook de volgorde van een pak kaarten uit mijn hoofd te gaan leren. Helaas moet ik toegeven dat ik het nog niet geprobeerd heb. Maar de uitdaging staat.

1: The fault in our stars

Ontroerend, puur en heerlijk geschreven. Voor mij het meest indrukwekkende boek van 2012.