Utah State Fair

De leukste dingen op vakantie zijn vaak de dingen die je niet gepland had. Zo waren we in Salt Lake City toevallig tegelijkertijd met de Utah State Fair en werden we hier toevallig op gewezen door een New Yorker die we ontmoetten tijdens onze tour naar Antelope Island. Het leek ons meteen een leuk idee en het bleek ook nog eens prima bereikbaar met de lightrail. Dus toen we terugkwamen van Antelope Island gingen we in één beweging door naar deze State Fair. We kwamen eind van de middag binnen en het was toen nog relatief rustig. Het plattelandsgehalte was hoog met een rodeo-achtige wedstrijd met cowboys, paarden en runderen. Er was live country-muziek, er waren strobalen om op te zitten en allerlei dieren om te bewonderen. Daarnaast was er een kermis en een uitgebreide markt met van alles en nog wat, waaronder legio cowboy-hoeden. Natuurlijk was er veel te eten en te drinken, verkocht in standjes die je van afstand al rook. Hoogtepunt op dit vlak was toch wel het 'All you can eat ice-cream festival', waar je in een grote tent voor een paar dollar zoveel ijs kon eten als je wilde of aankon. Dit blijkt overigens minder te zijn dan je hoopt, na een ronde of drie moesten we het al opgeven. Al met al was deze fair ontzettend leuk om te zien en mee te maken. Het deed denken aan beelden uit talloze films en voelde Amerikaanser dan Amerikaans. Ik zou mijn vakantie er niet omheen plannen, maar als het dan toch zo uitkomt: gaan!

Kermis met op de achtergrond Salt Lake City, Utah State Fair, september 2013



Koeien in een vaste volgorde van de ene kant naar de andere kant drijven, daar kwam het kort gezegd op neer en wij vonden het vermakelijker dan je wellicht zou denken, Utah State Fair, september 2013



Jeroen zoekt de lekkerste smaken uit op het 'All you can eat ice-cream festival', Utah State Fair, 2013



No Goats No Glory, Utah State Fair, september 2013

Sedona

Ik heb eens ergens gelezen dat Sedona het mooiste stadje van Amerika zou zijn. Ik weet echt niet meer waar en in welke context, maar wat ik wel weet is dat het sindsdien op mijn lijst van nog te bezoeken plaatsen stond. Vorig jaar in maart waren we al eens 'in de buurt', toen we van Tusayan via Williams naar Las Vegas reden. Een omweg via Sedona paste toen echter niet in het schema. Dit jaar konden we het wel inpassen: een bezoek aan Sedona valt namelijk prima te combineren met een verblijf in Phoenix. Sedona is ongeveer twee uur rijden vanuit Phoenix en alleen de rit erheen is al meer dan de moeite waard. Het begint met de enorme cactussen zoals je die ziet in strips en tekenfilms. Honderden, of misschien wel duizenden van die echt enorme cactussen met armen en al, zover als je kunt zien. Net als je er een beetje aan gewend bent verdwijnen ze echter alweer volledig uit het landschap. Ze blijken boven een bepaalde hoogte niet te groeien en we zagen ze dan ook niet meer tot we op de terugweg waren. Echt indrukwekkend wordt het zodra het rode gesteente waar de omgeving van Sedona zo bekend om is zichtbaar wordt. We zijn dan een behoorlijk eind gestegen en het landschap is bergachtiger geworden. Sedona zelf ligt hier prachtig tussen en heeft aan alle kanten indrukwekkende vergezichten. Het stadje zelf is, natuurlijk, erg toeristisch. De hoofdstraat bestaat vrijwel uitsluitend uit kleding- en souvenirwinkels met de gebruikelijke prullaria. Of Sedona nu echt het mooiste stadje is weet ik niet, maar de omgeving was in ieder geval prachtig. Die staat dus op het lijstje om nog eens wat uitgebreider te bezoeken. Ooit.

Bell Rock, Sedona, september 2013



Niet de tekenfilm cactus, maar daarom niet minder indrukwekkend, Sedona, september 2013



Zou dit de inspiratie zijn geweest voor Angry Birds? De gelijkenis is in ieder geval treffend, Sedona, september 2013



Uitzicht op Sedona, september 2013

Mr. Penumbra's 24-Hour Bookstore

Een intelligent boek met een spannend en tegelijkertijd sympathiek verhaal, dat is Mr. Penumbra's 24-Hour Bookstore van auteur Robin Sloan. Deze roman uit 2012 is een must-read voor iedereen die van boeken en boekwinkels houdt en die gelooft in een plek voor boeken in een gedigitaliseerde wereld. Ik wil verder ook eigenlijk niet zoveel over dit boek zeggen, want iedere kans op een spoiler is er in dit geval één te veel. Een paar steekwoorden volstaan hopelijk bij mijn poging zo veel mogelijk mensen ervan te overtuigen dit boek te gaan lezen. Mr Penumbra's 24-Hour Bookstore staat voor: complottheorieën, boeken, vriendschap, google, spanning, en een prachtige ontknoping. Lezen dus, het is echt een heerlijk boek.

LomoChrome Purple XR 100-400

Bij analoge fotografie is de associatie met oude fototoestellen snel gelegd. Dat maakt het echter nog lang niet ouderwets. Dit geldt zeker voor het bedrijf achter lomografie. Innovatie en creativiteit nemen daar een zeer belangrijke plaats in. Lomography komt dan ook geregeld met nieuwe, originele producten voor liefhebbers van experimentele analoge fotografie. Een sprekend voorbeeld hiervan is de LomoChrome Purple XR 100-400 film, die begin dit jaar aangekondigd werd. De eerste rollen konden in juli in gebruik worden genomen. Ook ik bestelde in deze eerste batch en zo kon ook ik deze zomer aan de slag met deze bijzondere film. LomoChrome Purple XR 100-400 film is een "gewone" negatief film, al zou je dat niet direct zeggen gezien het extreme effect. Mijn eerste rolletje schoot ik vol met mijn Diana F+. Het was lastig om voldoende kleurcontrast te vinden. Deze foto's werden mede hierdoor meer turquoise dan het verwachte paars. Ik had ook niet direct door dat ik groen nodig had in mijn foto's om het paarse effect te krijgen. De tweede rol stopte ik in mijn op dat moment spiksplinter nieuwe Holga.
Ik nam deze vervolgens mee naar American Football. Daar zou ik zowel kleurcontrast als voldoende groen vinden om de purple film volledig tot zijn recht te laten komen had ik bedacht. Ik gebruikte deze middag zowel de normale lens als de widelens die ik erbij had gekregen. Deze zou een donkere kring op de foto's geven, maar helaas merkte ik dat pas bij ontwikkeling van de foto's. Had ik het eerder geweten had ik wellicht andere keuzes gemaakt. De foto's werden in ieder geval paars, maar ze knalden toch minder dan ik gehoopt had. Evengoed natuurlijk wel een fantastisch vreemd effect om al die spelers op dat paarse veld te zien. Na twee rollen heb ik vooral het gevoel dat ik nog meer moet experimenteren om alles uit deze film te halen wat er in zit. Gelukkig is er nog een bestelling met 35mm film onderweg. Ik verheug me nu al op de combinatie van de LC-Wide en de purple film dus laat maar komen.

Veel turquoise, weinig paars, Kampen, augustus 2013



Elmo, binnen genomen met flits, Amsterdam, augustus 2013



Kleur is hier slechts subtiel aanwezig, Amsterdam, augustus 2013



USC vs Utah State met de Holga 120N, LA Memorial Coliseum, september 2013



Nogmaals USC vs Utah State, maar hier door de widelens van de Holga, september 2013

Fuji Velvia 50

Een filmpje van 50 iso in een Diana F+, een toestel dat is afgesteld op rolletjes van 400 iso. Dat is de uitdaging die ik aan ging met mijn Fuji Velvia 50 film, een 120mm slidefilm die ik een tijdje geleden via Lomography.com had aangeschaft. Op zoek naar de ideale omstandigheden om deze film vol te schieten had ik bedacht dat ik veel kleur en veel licht nodig zou hebben. Kleur voor het contrast, licht voor de lage iso-waarde. Ik hoopte dat we deze situatie op onze vakantie naar Amerika zouden treffen. Ik gokte vooral op het knallende effect van een strak blauwe lucht, en hoopte op knallend groen en rood. In mijn hoofd zou het in de buurt gaan komen van de Fujichrome MS 100/1000, waar ik eerder in Berlijn al fantastische foto's mee had gemaakt. Ik zat er gelukkig niet heel ver naast. Het blauw werd knal blauw en ook de overige kleuren werden mooi fel. Het bleek echter ook best een lastige film. Zo zijn sommige foto's aan de randen (te) donker en in het midden (te) licht. Onderbelichting en overbelichting blijken tezamen in één foto te kunnen. Dit zelfde geldt met donkere silhouetten en lichte achtergronden: de contrasten zijn enorm. Niet het licht, maar de kleuren maken deze film dan ook voor mij tot iets bijzonders. Ik vind het blauw van de lucht prachtig, evenals het groen van het gras en het geel van de zonnebloemen. Hoe blij ik ben met de lichtlekken weet ik in dit geval niet. Het rolletje was erg los opgerold waardoor ik niet kon voorkomen dat er licht tussen de film kwam. Hoe "lomo" dit dan ook moge zijn, deze foto's hadden prima zonder gekund. In ieder geval ben ik blij dat ik nog een rolletje Fuji Velvia 50 heb, al bewaar ik dit wel voor zonniger dagen.

Knallend blauw en groen op Antelope Island, Utah, september 2013



Prachtige kleuren op de Utah State Fair in Salt Lake City, september 2013



Meer kleur op de Utah State Fair, inclusief lichtlek, september 2013



Kerk in downtown Phoenix, met grote contrasten tussen zon en schaduw, september 2013