Je blijft

Het boek Je blijft is het debuut van Anna Drijver, beter bekend als actrice uit kaskrakers als Komt een vrouw bij de dokter en het onlangs uitgebrachte Loft. Dat zij ook over schrijftalent blijkt te beschikken was voor mij een onverwachte, maar aangename verrassing. Het verhaal in Je blijft draait om Daaf en Dora, die binnen een vriendengroep verliefd op elkaar worden. Het boek beschrijft in eerste instantie een liefdesgeschiedenis, die zich afspeelt in Amsterdam. Daarnaast gaat het om verlies, om rouw en de verwerking hiervan. Geen kleine thema's om op te pakken in een debuutroman en al helemaal niet in een roman waarvan de doelgroep vanaf vijftien jaar is. Wanneer ik de eerste helft van het boek lees ben ik me van dit laatste niet bewust. Het verhaal doet me op dat moment nog wat kleffig en wat normaaltjes aan. Het leest als een trein en boeit ook wel, maar het laat me zitten met de vraag wat de meerwaarde ervan is. Wanneer ik ergens lees dat het bedoeld is voor de wat oudere jeugd is het me in één klap duidelijk: dit is inderdaad het boek dat ik als vijftienjarige had willen lezen. Wonend in het oosten van het land, met plannen om naar Amsterdam te gaan, had ik graag gelezen over een groep jonge volwassenen in Amsterdam, die samenkomt in het Vondelpark, Nederlands gestudeerd heeft en leuke dingen samen doet. Als de dertigplusser die ik inmiddels ben, kijk ik vooral terug op deze fase en vind ik het allemaal erg herkenbaar, maar juist daardoor misschien niet zo vreselijk interessant. In de tweede helft van Je blijft vallen dit soort gedachtes volledig weg en doet de leeftijdsaanduiding er niet meer toe. Het boek neemt dan een dramatische wending die meeslepend beschreven wordt met sterk voelbare emoties. Het echte schrijftalent van Drijver komt hier naar boven en mijn eerdere kanttekeningen verdwijnen op slag. Je blijft is een prachtig boek geworden waarvan ik denk dat ik het als vijftienjarige fantastisch had gevonden, maar wat ik ook nu zeer weet te waarderen. Met name de tweede helft vraagt om meer en ik kijk dan ook uit naar Drijvers volgende boek. Volgens mij heeft zij nog een aantal prachtige boeken in zich en of deze dan aangeduid worden voor 15 plussers of 30 plussers, dat is uiteindelijk niet zo relevant.

Unstoppable

Hoe een flinterdun verhaallijntje toch meer dan genoeg kan zijn bij het maken van een spannende film, bewijst het onlangs uitgekomen Unstoppable met Chris Pine en Denzel Washington. Een enorme goederentrein raakt door een menselijke fout onbemand op drift en dreigt in een bewoond gebied voor een ramp te zorgen. De ervaren Frank (Washington) en de jonge Will (Pine) doen er vervolgens alles aan om deze ramp te voorkomen. Ondanks het feit dat de verhaallijn dus weinig om het lijf heeft en de afloop ook niet erg verrassend is, is het toch een bloedstollend spannende film geworden. Het tempo ligt hoog, en zowel de personages als de actiebeelden zijn geloofwaardig. Ethan Suplee, beter bekend als Randy uit My Name is Earl tekent voor één van de bijrollen, laat ik zeggen niet de grootste heldenrol uit het verhaal. Een waanzinnig spannende film dus, een bioscoopbezoek meer dan waard.

The Next Three Days

Het moeilijkste bij het goed vertellen van een verhaal is denk ik het bepalen van de mate waarin je zaken uitlegt en waarin je zaken aan de verbeelding van de lezer danwel kijker overlaat. Daarbij komt dat publiek divers is, terwijl ik verhaallijnen al snel te veel uitgespeld vind, kan een ander het nog heel lang allemaal aan de vage kant vinden. Om zoveel mogelijk mensen aan te spreken, iets wat bij mainstream films niet onbelangrijk is, is kortom echt een kunst. Bij de onlangs in de bioscoop verschenen film The Next Three Days ligt het grootste probleem voor mij op dit vlak: te veel informatie in een iets te langdradig verhaal. Als de leidinggevende van Lara (Elizabeth Banks) dood wordt aangetroffen op een parkeerterrein wijst alles in Lara's richting. Ze wordt gearresteerd en schuldig aan moord bevonden, en komt terecht in de gevangenis zonder een kans daar ooit nog uit te komen. Haar man John (Russell Crowe) blijft in haar onschuld geloven en terwijl hij de opvoeding van hun zoontje Luke volledig op zich neemt, blijft hij moeite doen om Lara's onschuld te bewijzen. Als dit uiteindelijk een kansloze missie blijkt neemt hij drastischer maatregelen en gaat de film over in een klassiek achtervolgingsverhaal. Voor mij is de hoofdmoot in het verhaal de onvoorwaardelijke liefde van een man voor zijn vrouw en voor zijn zoon. Hij blijft in haar geloven en heeft alles over voor haar en een gezamenlijke toekomst. Juist daarom had ik het mooier gevonden als de precieze toedracht van de moord waar het allemaal mee begon in het midden was gelaten. Helaas maakte de regisseur een andere keuze en verliet ik toch wat teleurgesteld de bioscoop. The Next Three Days was zeker geen slechte film, maar de cruciale keuzes die gemaakt waren vielen voor mij niet goed uit. Desalniettemin was het een spannende film die zeker het zien waard is.

Spooks seizoen 9

Ook in het negende seizoen van de succesvolle BBC serie Spooks wordt weer de nodige strijd aangegaan met terroristen die een bedreiging zouden vormen voor de vrije wereld. Grote wereldconflicten worden daarbij niet uit de weg gegaan. Zo komt het vredesproces in het Midden-Oosten aan bod, maar ook de rol van Amerika op het wereldtoneel blijft niet onbesproken. Centraal is echter een persoonlijk verhaal: het verhaal van de MI5 agent Lucas North (Richard Armitage). Vanaf het moment dat Lucas opdook in seizoen 7 van de serie (2008) hangt er al een mysterie rond dit personage. De zware martelingen die hij in een Russische gevangenis had moeten ondergaan hebben hun sporen nagelaten en vooral in het begin hangt er een vraagteken rond zijn loyaliteit. In de zes afleveringen die dit negende seizoen van de serie telt wordt het mysterie rond Lucas ontrafeld, een mysterie dat al begonnen blijkt te zijn bij zijn start bij MI5. Een nieuw gezicht dit jaar is Beth Baily (Sophia Myles), die eveneens haar carriere bij MI5 op een wat twijfelachtige manier start, maar toch een volwaardig lid van het team wordt. Ze is echter geen Ros Myers (Hermione Norris), waarvan we helaas in het vorige seizoen afscheid moesten nemen en die nog echt gemist wordt, in ieder geval door mij. De cliffhanger draait, niet voor het eerst, om Sir Harry Pears (Peter Firth), de drijvende kracht achter Spooks en zonder wie Spooks geen Spooks meer zal zijn wat mij betreft. Laten we hopen dat het goed afloopt. Wordt vervolgd in september 2011.