LomoKino

We hebben onze analoge verzameling deze kerst uitgebreid met een heel bijzondere camera: een LomoKino. Nu kunnen we niet alleen lomofoto's maken, maar ook (korte) lomofilmpjes. Een hele nieuwe wereld vol experimenten: hoe houd je hem vast, hoe snel draai je de handel, hoeveel licht heb je nodig? Allemaal vragen waar je filmpje na filmpje, probeersel na probeersel pas antwoord op kunt geven. Met ons eerste filmpje hebben we een sfeerimpressie van kerst in Amsterdam proberen te geven. Of het gelukt is? Geen idee! Het leuke aan lomografie blijft immers de extra spanning omdat de film eerst ontwikkeld moet worden. Maar ook het irritante aan lomografie, want je moet of je wilt of niet toch echt op het resultaat wachten. Nog niet ons eigen LomoKino filmpje dus, maar om alvast een beetje een idee te geven van hoe het eruit kan komen te zien hier wat voorbeelden gepost op YouTube van Lomographic Society:

Every Day

Elke dag wordt de 17-jarige tiener A. wakker in een ander lichaam. Dit is voor hem de gewoonste zaak van de wereld: elke dag andere ouders, een andere school, een ander leven. Hij heeft dan ook niet de behoefte om zich te hechten en gedraagt zich de dag dat hij andermans leven overneemt zo netjes mogelijk. Alles verandert als hij een dag in het lichaam van Justin komt en verliefd wordt op zijn vriendin Rhiannon. Vanaf dat moment probeert hij, in welk lichaam hij ook zit, het contact met Rhiannon vast te houden wat ertoe leidt dat zowel zijn als Rhiannons leven een stuk ingewikkelder worden. Een zeer origineel maar wel gecompliceerd gegeven. Schrijver David Levithan stopt dan ook aardig wat energie in het uitleggen wat A. wel kan en wat niet en wat hier de consequenties van zijn. Hier staat tegenover dat de zoektocht naar Rhiannon elke dag na het wakker worden op een andere plek op den duur wat eentonig wordt. De echte twist komt pas tegen het einde van het boek als A. erachter komt dat hij wellicht niet de enige is die op deze manier moet leven. Deze wending wordt echter verder niet echt uitgewerkt en lijkt eerder een opmaat te zijn naar een vervolgboek. Al met al een mooi romantisch boek, dat soms wat versnelling had kunnen gebruiken, of juist wat diepgang had kunnen nemen in de levens die A. overnam. Het leest in ieder geval heerlijk weg en voor een eventueel vervolg houd ik mij zeker aanbevolen.

Homeland seizoen 2

Het eerste seizoen van Homeland was de televisiehit van 2011. Het verhaal van de CIA agente die er van overtuigd was dat er een marinier naar de kant Al Qaida was overgelopen hield miljoenen mensen aan de televisie gekluisterd, waaronder niemand minder dan Barack Obama. Had het eerste seizoen één lange opbouw met een klapper op het einde, het tweede seizoen is een stuk minder evenwichtig. Brody is van teruggekeerde marinier inmiddels opgeklommen tot congreslid en staat op het punt genomineerd te worden als kandidaat voor vice president. Dan komt Saul er achter dat Carrie het al die tijd bij het rechte eind had wat betreft Brody. Er ontstaat een kat en muis spel tussen Carrie en Brody: van haat en liefde, vertrouwen en bedrog, van aantrekkingskracht en afgestoten worden. Soms gaat het verhaal heel snel, terwijl de scenes tussen Carrie en Brody tergend langzaam kunnen zijn. Het was hollen of stilstaan, wat er soms voor zorgde dat mijn aandacht iets verslapte. Ook de manier waarop Carrie de ene keer wel geloofd werd en de andere keer niet schepte aan mijn kant wat verwarring. Wat niet wegneemt dat het weer fantastisch spannend drama was en dat ik blij ben dat er nog een derde seizoen aankomt.

Lomography Redscale XR 50-200

Intussen ben ik alweer geruime tijd aan het fotograferen met de Diana F+. Omdat ik zelf vind dat ik de camera al aardig onder controle heb, vond ik het tijd om te gaan experimenteren met rolletjes. Alleen van het merk Lomography zelf is er al een hele reeks te krijgen met allerlei verschillende resultaten. Er is afwisseling in ISO, in roodgehalte en er is bijvoorbeeld ook slidefilm, dat ontwikkeld als negatief-film prachtige kleurcontrasten geeft. Aangezien ik de zweem rood over veel lomofoto's die ik online zie erg mooi vind, besloot ik een redscale rolletje te proberen. Ik koos voor degene die er op de verpakking het minst rood uitzag: Redscale 50-200 ISO. De ISO had me moeten waarschuwen: voor dit rolletje heb je veel licht nodig. En laat je dat in Nedeland in de herfst nu net niet hebben. Het was de bedoeling om herfstkleuren te fotograferen, maar inplaats daarvan zijn het donker rode foto's geworden van bomen waarvan onmogelijk te zien is welke kleuren de bladeren hadden op dat moment. Het is jammer dat die natuurlijke schoonheid verloren is gegaan, maar de foto's zijn op hun eigen manier toch wel bijzonder geworden. En ik heb weer wat geleerd: in Nederland moet je, zelfs met mooi weer toch echt gevoeligere rolletjes gebruiken, wil het resultaat niet heel donker worden.

Dit bord staat al zo lang ik me kan herinneren in het hertenpark in Pannerden, foto november 2012



Deze boom had prachtige herfstkleuren, in de middag gefotografeerd tegen een strak blauwe lucht, november 2012



Experiment met double exposure, november 2012