Na meerdere Franstalige albums te hebben uitgebracht, is dit het eerste Engelstalige album van Wende Snijders. Mijn vrees dat het een clichématige popplaat zou worden blijkt volledig ongegrond. Ieder liedje is een klein kunstwerkje, helemaal af, gepolijst zelfs. Na een aantal keer luisteren kan ik nog niet precies omschrijven welke sfeer deze plaat bij me oproept. Woorden als donker, melancholisch, eenzaam en bevreemdend komen bij me op, maar dekken de lading bij lange na niet. Het album komt bij mij echt binnen, op de manier zoals geuren herinneringen aan bepaalde fases of gebeurtenissen oproepen. Vond ik Wende op eerdere albums wat aan de theatrale kant, bij dit album voelt het alsof ik haar recht in haar ziel kijk. Wat een wereldplaat.