Hoe vreemd is het om op eerste kerstdag liggend in een stoel in de tuin van de zon te genieten. De lucht strak blauw, temperatuur tegen de 20 graden en de kalkoen op de barbecue: dat is kerst in Californie. Heel lang hebben we echter niet kunnen genieten van het prachtige weer want we hadden Jeroens nichtje Sara beloofd dat we in de middag naar de bioscoop zouden gaan om Alvin and the Chipmunks te zien in hun nieuwste film. Ik vond hun vorige film vorig jaar erg leuk, mede door het jeugdsentiment dat ik heb met Alvin. Ook deze nieuwe film, waarin ze te maken krijgen met de vrouwelijke versie van de Chipmunks, genaamd de Chipettes, heeft een hoog aaibaarheidsgehalte. De verhaallijn is echter flinterdun en wordt deze keer niet gered door jeugdsentiment. Deze chipmunks hebben voor mij niet zoveel meer te maken met de oorspronkelijke. Ik heb 'Christmas don't be late' in deze film echt gemist, geen Chipmunks voor mij zonder deze kersthit. Hier de originele versie:
Gelukkig hebben ze hier vijf(!) verschillende radiozenders die volledig gewijd zijn aan kerstliedjes, dus het liedje komt evengoed meerdere keren per dag langs. Voor mij hoort dit net zo bij kerst als Wham en Mariah Carrey: twee dagen in het jaar onmisbaar en daarna weer ver weg in de kast tot de volgende kerst.