Terwijl in Nederland het nieuwe jaar al werd ingeluid zaten wij op de Universal Citywalk, midden in de film Nine. De ironie dat juist dit voor ons turbulente jaar negen extra uren kreeg ontging ons niet, maar in plaats van daar te veel betekenis aan te geven hebben we vooral genoten van de dag. Nine is een verfilming van een Broadway musical waar ik nog nooit van gehoord had. Ook de film 8 1/2 van Fellini, waar het losjes op gebaseerd zou zijn is mij onbekend. Nine gaat over een regisseur die artistiek geblokkeerd is. Er wordt van hem verwacht dat hij een nieuwe film maakt, maar hij krijgt niets uit zijn handen. Hij blijkt zichzelf te moeten hervinden om weer creatief te kunnen uitblinken. Deze zoektocht verloopt via de vrouwen in zijn leven, zoals zijn vrouw en zijn minnares. De muzikale gedeeltes zijn zeker indrukwekkend en prachtig gefilmd. De verhaallijn vind ik soms nogal voortzeuren. Pas als ik al meerdere malen "kom op, suck it up" heb gedacht komt de hoofdpersoon tot zinnen. Een prachtige acteerprestatie, maar het duurde mij lang genoeg. Met name de soundtrack van deze film is het checken waard.