www.flickr.com

donderdag 14 januari 2010

Going Rogue: An American Life


Vanaf het begin dat Sarah Palin aangekondigd werd als kandidaat vicepresident was ik geïntrigeerd door deze keuze en door deze vrouw. Was ze werkelijk zo incompetent als ze werd afgeschilderd, of kregen ze haar simpelweg niet goed de media in? Was er werkelijk geen geschikter kandidaat te vinden, en waarop was de keuze voor haar gebaseerd? In Going Rogue, de autobiografie die in november verscheen, geeft Palin haar visie op alle gebeurtenissen tijdens de presidentscampagne van 2008 en alles wat daaraan vooraf ging. De eerste tweehonderd pagina's wordt toegewerkt naar het moment dat ze door McCain gevraagd wordt. We leren Palin daar kennen als hardwerkende moeder die haar weg vindt naar de politieke top in het ruige Alaska. Veel nadruk ligt op haar conservatieve wortels en denkbeelden, iets waar ik als overtuigd liberaal behoorlijk doorheen moest bijten. Vanaf het telefoontje van McCain wordt het interessant: ze gaat de blunders die in de campagne gemaakt zijn niet uit de weg, al heeft ze niet al te veel zelfkritiek of in ieder geval altijd een verweer. Ze is opvallend negatief over de partij en het "mysterious headquarter" van de partij zoals ze het zelf noemt. Ze komt met veel voorbeelden van beslissingen die daar genomen werden in de campagne waar zij niet achter stond en die volgens haar schadelijk zijn geweest voor de campagne. Waar het op neer komt is dat ze onvoorbereid, onbekwaam, onwetend en volkomen overmoedig dit avontuur aangegaan is met McCain. Hilarisch is haar bewering dat het thema 'change' van de campagne van Obama door haar bedacht zou zijn. Triest is de manier waarop het allemaal afloopt: door talloze rechtzaken die tegen haar aangespannen worden op ethische gronden wordt ze uiteindelijk min of meer gedwongen om af te treden als gouverneur van Alaska. Wat Palin's lange termijnplannen zijn wordt uit dit boek niet duidelijk. Presidentskandidaat voor 2012 voor de Republikeinen lijkt onwaarschijnlijk, gezien de ongezoute kritiek op de partij. Een onafhankelijke kandidaat heeft een onuitputtelijke berg geld nodig, die ze volgens mij niet heeft. Bovendien is Amerika volgens mij nog lang niet klaar voor een onafhankelijke president, nog los van het feit dat die niets gedaan zou krijgen in de senaat of het congres. Het lijkt mij beter voor iedereen als Sarah Palin zich terugtrekt uit het publieke leven, bij voorkeur terug naar het verre Alaska.