Afgelopen week waren we in de Kleine Komedie bij de voorstelling Laagland van Ricky Koole en Leo Blokhuis. Laagland gaat verder waar hun vorige voorstelling op hield en levert wederom een avond over en vooral met muziek. Koole zingt voornamelijk, Blokhuis vertelt over muziek in zijn algemeenheid, achtergronden, geschiedenis en smaak. Het is een mooi geheel zonder dat het al te gekunsteld is. Het is zo fijn om te luisteren naar iemand die zoveel weet over muziek en hier zo gepassioneerd over is. Dat afgewisseld met de persoonlijkheid en het enorme zangtalent van Koole maakte het een prachtige voorstelling. De publieksparticipatie, waar mensen uit het publiek de kans kregen hun eigen ervaringen te delen, hoefde van mij niet zo. Het gevoel erbij was wel goed, maar mensen hebben over het algemeen onvoorbereid niet echt een verhaal paraat wat voor veel mensen interessant is en goed gebracht wordt. Dat vond ik ook hier het geval. Het droeg wel bij aan het feel-good gevoel van deze voorstelling. Het was een avond voor en door muziekliefhebbers waarop ik veel liedjes en namen van artiesten heb gehoord die ik toch even op ga zoeken. Toen we naar buiten liepen hoorde ik verschillende mensen zeggen dat ze liever wat meer bekende nummers hadden gehoord. Ik vond juist het ontdekken van voor mij onbekende muziek een van de grootste charmes van de avond. Als ik een feest van herkenning had gewild, dan was ik wel naar De Toppers gegaan. Laagland is een heerlijke voorstelling en wat kan die Ricky Koole toch mooi zingen.