"Het is een teleurstelling die je zelf maar moet gaan ervaren", zo werd Stonehenge aan ons beschreven toen we aangaven daar graag heen te willen. Dat maakte mij eigenlijk alleen maar nieuwsgieriger. Ik zou er niet speciaal voor naar Engeland vliegen, maar als de gelegenheid zich voor zou doen, wilde ik er toch zeker heen. Het is vooral een iconische plaats, waarvan je al snel het gevoel hebt dat je die "gezien moet hebben". Het is een plaats die je op National Geographic ziet, over leest in boeken, kent van posters, en die zo terecht of onterecht tot de verbeelding spreekt. En zo werd het dus ook een heel toeristische plaats. Het ligt langs een snelweg, met een grote parkeerplaats ernaast voorzien van toiletten, souvenirswinkels en ja, een toegangspoortje. Om de route rond Stonehenge te mogen lopen moet je namelijk acht pond per persoon neertellen. Je krijgt daarbij toegang tot de onderdoorgang richting de beroemde stenen en de mogelijkheid om een audiotour te doen. Van dit laatste hebben we overigens geen gebruik gemaakt. En zo liepen we daar dus met talloze anderen in een grote boog om Stonehenge heen. We hadden daarbij denk ik nog de 'mazzel' dat het weer niet echt meewerkte, anders was het echt file lopen geweest denk ik. Of het uiteindelijk een teleurstelling was? Nee, want we waren hier wel zo ongeveer op voorbereid. Ik heb mooie foto's kunnen maken en, ook niet onbelangrijk, ik kan deze van mijn lijstje kruisen. Stonehenge: check.
Stonehenge Engeland, mei 2013 (LC-Wide, Fuji 100 iso expired)
