Wat heb ik genoten van de eerste twee seizoenen van Borgen, en wat heb ik uitgekeken naar het derde en tegelijk ook laatste seizoen. En nu is het voorbij. In iets meer dan een week hebben we de laatste tien afleveringen gekeken. Het begon zeer sterk met een Birgitte die haar plek gevonden heeft buiten de politiek. Chique baan in het bedrijfsleven, relatie met een goed uitziende architect, gelukkige kinderen en een fijne omgang met haar ex-man: alles lijkt perfect. Toch mist ze het politieke bestaan, temeer omdat de koers die "haar" middenpartij kiest steeds minder bij haar past. Ze kiest voor een comeback in de politiek, misschien wel idealistischer en strijdlustiger dan ooit. Het levert een turbulent seizoen op waarin niet alleen met Birgitte veel gebeurt, maar ook met de personages om haar heen. Halverwege het seizoen dacht ik naar het beste seizoen ooit te kijken. Ik vond niet alleen de problemen van het politieke stelsel weer prachtig weergegeven, ook de kritiek op "moderne" journalistiek vond ik heel treffend. Dat gevoel ebde echter weg in de laatste twee afleveringen. De schrijvers hebben er voor gekozen om ieder verhaallijntje helemaal af te maken, iets wat van mij echt niet gehoeven had. Sterker nog, ik vond het afbreuk doen aan de serie. Van mij hadden er wel een aantal zaken in het midden mogen blijven, had de volledige laatste aflevering misschien wel niet gehoeven. Jammer, want het is en blijft één van de meest indrukwekkende series ooit gemaakt.