Als George (Paul Rudd) en Linda (Jennifer Aniston) uit New York zonder werk komen te zitten en hun huis niet meer kunnen betalen, besluiten ze naar familie in Atlanta te gaan. Met frisse tegenzin, want de broer van George is een materialistische eikel van een vent, die het maar wat leuk vindt om zijn broertje in te peperen dat hij succesvoller is in het zakenleven. Groot is dan ook het contrast met de commune hippies waar ze onderweg ergens in de bossen per ongeluk op stuiten. Aangenaam verrast door alle ontspanning, liefde en geluk die daarvan uitgaat besluiten George en Linda om een tijdje te proberen of dat leven ze beter bevalt dan het leven dat ze tot dan toe geleid hebben. Dit scenario biedt iedere mogelijkheid om ieder cliché uit de kast te trekken, en dit gebeurt dan ook vol overgave. Daar waar het richting het absurde gaat vind ik er geslaagde stukken in zitten, daar waar het ronduit plat is slaat het wat mij betreft de plank mis. De scene waarin George zich voorbereidt op de vrije liefde met één van de medebewoners vond ik erger dan gênant, het was bijna te pijnlijk om naar te kijken. Toch was het over het geheel genomen een vermakelijke film. Een beetje vreemd, maar in ieder geval bij vlagen erg grappig.