Op de Strip gebeurt het: daar staan de nieuwe, flitsende megahotels, daar zijn de chique winkels, daar is het feest. Er wordt alles aan gedaan om niet te verpauperen en hoe jammer ik het ergens ook vind: zelfs de tacky themahotels lijken alweer op zijn retour. Deze worden inmiddels overvleugeld door de Cosmopolitan, de Wynn en alle andere glazen bouwwerken die de Strip steeds meer domineren. De basis blijft echter nog steeds dezelfde, want waar je ook binnen komt: de boventoon wordt gevoerd door rinkelende, flitsende gokautomaten. Mijn geluk zit er niet. Het helpt ook niet dat ik echt niet zo goed tegen mijn verlies kan. Ik kan er de lol niet van inzien om 50 dollar in een automaat te gooien die ik vijf minuten later bijna gegarandeerd kwijt ben. Of liever: ik kon er de lol niet van in zien. Als je eenmaal de smaak van winnen namelijk een beetje geproefd hebt, dan smaakt dat zeker naar meer. De kans dat je wint is natuurlijk verwaarloosbaar, maar nu schijnt het dat de winkans buiten de Strip minimaal 10x groter is dan op de Strip. Reden te meer dus om eens een kijkje te nemen in het oude Vegas en daar een gokje te wagen. Vier jaar geleden gingen we zo ons geluk beproeven en liepen we het eerste de beste casino bij Fremont Street binnen. Terwijl ik eerst even een bezoek aan het toilet bracht, had Jeroen de eerste automaat al aan het rinkelen. 'Ik heb iets, ik weet niet hoeveel, maar ik heb iets', zei hij tegen me toen ik terug kwam. Dit iets bleek ruim 250 dollar te zijn, die er in prachtige rinkelende muntjes uitkwam. Ook in het volgende casino hadden we geluk: het ingooien van maar 25 cent leverde direct ruim 45 dollar op. Natuurlijk was ons geluk toen over en na wat van onze winst ingeleverd te hebben lieten we het erbij. El Cortez liet ons echter niet los, en toen we afgelopen maart weer in Vegas waren, stond dit casino bovenaan ons lijstje van te bezoeken plaatsen. We liepen naar binnen, in een rechte lijn naar voor ons gevoel de kast die al eerder zo goed voor ons was geweest. Jeroen gooide er geld in en verdomd als het niet waar is: hij won weer! Geen 250 dollar, maar toch. Later zijn we evengoed nog even van ons geloof gestapt en hebben we ons vermaakt op de Strip in de Stratosphere. We speelden daar op penny automaten, dus al verloren we, het duurde in ieder geval langer dan vijf minuten en we hadden er wel plezier van. Toch laat de gedachte aan El Cortez me niet los. Wellicht is ook hier driemaal scheepsrecht? Misschien dat de grote klapper nog komt..
De emmer met muntjes: goed voor ruim 250 dollar, El Cortez, maart 2008
Iets bescheidener, maar weer winst, maart 2008
Weer El Cortez, en weer wordt er gewonnen, maart 2012
Spelen op de penny automaten, waar het in ieder geval iets langer duurt voordat je je geld kwijt bent
