Soms briljant, soms warrig, soms zelfs clichématig, maar in ieder geval fascinerend. Dat zijn maar een paar woorden die ik kon bedenken na het zien van This must be the place. Sean Penn speelt een wat oudere rockstar, Cheyenne. Ondanks het feit dat hij al jaren lang niet meer optreedt, loopt hij er nog steeds in vol ornaat bij, inclusief zwartomrande ogen en lippenstift. Cheyenne wordt geconfronteerd met het overlijden van zijn vader waar hij al dertig jaar geen contact meer mee had. Als blijkt dat zijn vader het merendeel van zijn leven op zoek is geweest naar de beul die hem in Auschwitz heeft mishandeld, zet hij deze zoektocht voort en vertrekt naar Amerika. Het verhaal lijkt hiermee best samenhangend, maar er blijven veel losse eindjes. Ik schreef ze maar toe aan het vage, warrige leven dat gepaard gaat met het rockstarbestaan van Cheyenne, maar een beetje onbevredigend was het soms wel. Mooi vond ik hoe het thema 'volwassen worden' naar voren kwam. Jammer vond ik hoe dit werd rondgebreid in de laatste scene. Een film met ups en downs dus, maar desalniettemin zeker de moeite waard. Al is het alleen maar vanwege de fantastische prestatie van Sean Penn.