Onlangs ging op HBO de film Game Change, naar het gelijknamige boek, over de rol van Sarah Palin in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2008 in première. Over deze veelbesproken verkiezingsstrijd zijn al talloze boeken en documentaires gemaakt. Niet in de laatste plaats door Palin zelf, die een bestseller had met haar boek Going Rogue. Toch biedt deze film een kijkje in de keuken wat we nog niet eerder zagen. We zien een impulsieve beslissing en misverstanden rond de keuze van de kandidaat voor het vicepresidentschap. En we zien vooral een onzekere en onwetende Sarah Palin, die met een scheef zelfbeeld op een toneel komt te staan wat ze met geen mogelijkheid overziet. Voer voor liberalen? Ongetwijfeld. Dat neemt niet weg dat als er ook maar de helft waar is van wat er in Game Change getoond wordt, het nog steeds een schokkend verhaal is. Bijna had de wereld het moeten doen met een vicepresident, of erger nog: met een president, van één van de machtigste landen in de wereld die niets weet van buitenlandse geschiedenis, politiek of economie. En erger nog: een (vice)president die niet in staat is in te schatten naar wie te luisteren en naar wie vooral niet. Die niets snapt van verhoudingen, van culturele spanningen en ieder abstract denkvermogen mist. Het enige verstandige wat ze heeft gedaan is zich niet op het toneel van de verkiezingsstrijd van 2012 begeven. Alhoewel dat volgens mij geen garantie is voor de toekomst. Haar verschijnen op het politieke toneel heeft in ieder geval mooie televisie opgeleverd: voor iedereen die maar een beetje geïnteresseerd is in Amerikaanse politiek is Game Change een must see.