De titel 'Why be happy when you could be normal?' zou zomaar kunnen verwijzen naar een soort Hollandse tegeltjeswijsheid. Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg. Wees vooral niet anders dan de norm. Het gaat echter natuurlijk vele malen verder als het betekent dat je een een belangrijk deel van jezelf zou moeten verloochenen. Dit is iets wat de moeder in 'Why be happy when you could be normal?' van haar dochter verwacht. Of misschien wel eist. Dit nieuwste boek van Jeanette Winterson is een autobiografie, maar dan uiteraard in de stijl waar Winterson om bekend staat. De nadruk ligt op haar jeugd bij haar adoptie-ouders en op de manier waarop met name haar streng gelovige moeder haar geaardheid maar niet kon accepteren. Ik vond het een indrukwekkend, maar tegelijkertijd wat ongrijpbaar boek. Het was indringend maar vluchtig, onthecht misschien wel. De zware onderwerpen worden met een bepaalde luchtigheid beschreven, zonder dat de soms bizarre gebeurtenissen teveel benadrukt worden in hun absurditeit. Hoewel ik het dus een knap boek vond, raakte het me minder dan ik wellicht gehoopt had. Prachtig vond ik het hoofdstuk waarin ze vertelt hoe ze de bibliotheek systematisch aan het lezen is. Daar was de passie invoelbaar, evenals de plaats die boeken in haar leven innamen. Die passie miste ik in andere gedeeltes een beetje, al werd dit naar het einde toe ruimschoots goed gemaakt. De manier waarop Winterson de zoektocht naar haar biologische moeder beschrijft is prachtig, en direct verfilmbaar.