Als enthousiast Amerika-ganger stonden de Niagara watervallen al langere tijd op mijn verlanglijstje. Ze liggen echter niet zomaar spontaan op je route, dus met enig puzzlewerk wisten we dit jaar een combinatie van bestemmingen te vinden waar de watervallen in pasten. Via Chicago vlogen we naar Buffalo, waarvandaan het nog zo'n 25 kilometer is naar Niagara Falls. We namen hiervoor de plaatselijke bus die ons in drie kwartier tijd via Grand Island naar de watervallen bracht. Niet de meest toeristische optie, maar wel een avontuurlijke en zeker de goedkoopste: voor 3,75 dollar pp heb je een retourtje en word je op de stoep gebracht en weer opgehaald. Nadeel is wel dat deze bus niet al te frequent rijdt, dus je moet wel echt even naar de vertrektijden kijken wil je niet anderhalf uur voor joker op de bushalte zitten. Eén van de manieren om de Niagara Falls goed te bekijken is vanaf een tochtje met de Maid of the Mist. Bij vertrek krijg je een blauwe poncho voor over je kleding en dit is niet voor niets. Hoe dichter je bij de watervallen komt, hoe meer de boot zijn naam eer aan doet want je wordt werkelijk drijfnat van het vallende en opstuivende water. We hebben dan ook gemerkt dat het helemaal niet zo slim is om heel fanatiek bovenop de boot het meest begeerde plekje vooraan in te pikken. Je camera wordt daar net zo nat als jijzelf en de kans dat je je lens een beetje druppelvrij houdt is echt nul. Als je beneden achterop het dek gaat staan ben je wat dat betreft beter af: de boot draait genoeg om de hele ervaring mee te pakken en je kunt een stap naar binnen doen om je lens zo nu en dan even schoon/droog te poetsen. Ga je voor de waterervaring dan moet je natuurlijk wel boven gaan staan, want water zul je voelen. De boten gaan ieder kwartier zo'n beetje en het tochtje van zo'n dertig minuten is de 13,50 dollar pp meer dan waard. Wij hadden ook nog eens het geluk om een prachtige dag te treffen in het naseizoen, dus tijd en ruimte genoeg om prachtige foto's te maken:
