Het is weer zover: een nieuw seizoen American Idol is begonnen. Nog steeds met Ryan Seacrest met zijn onnavolgbare 'This...is American Idol', en nog steeds met Randy 'yo yo yo man' Jackson. De rest van de crew is echter vervangen. En dat is ook wel hetgeen waar het tot nu toe om lijkt te draaien. Ondanks het feit dat er al veel talent langs is gekomen gaat tot nu toe de meeste aandacht naar de nieuwe juryleden, of om precies te zijn: naar de vrouwelijke juryleden. Mariah Carey en Nicki Minaj lijken weinig met elkaar op te hebben en elke beetje valse blik of opmerking wordt uitvergroot tot dramatische proporties. Het derde nieuwe jurylid, Keith Urban, zit er soms maar een beetje verslagen tussen, niet wetende hoe hij erop moet reageren. Een prettige verandering ten opzichte van vorig jaar is dat als een auditie slecht is dit ook gewoon gezegd wordt. De superlatieven zijn echter ook weer niet van de lucht. Met name Nicki Minaj heeft al enkele keren geroepen dat ze 'obsessed' van iemand is, wat mij een schromelijke overdrijving lijkt. Volgende week begint 'Hollywood Week', mijn favoriete onderdeel van American Idol, en met wat ik zo heb kunnen zien weer aardig wat echt zangtalent. Hopelijk gaat het vanaf dan iets meer over de deelnemers en iets minder over de juryleden. Zoals altijd is er natuurlijk ook weer een onvergetelijke auditie. Deze keer komt hij van Stefanie Sanson, die overigens nooit de bedoeling had gehad om door te gaan, maar vooral aandacht wilde voor haar band en haar muziek. Iets wat ze ook al bij andere talentenshows deed, en wat ook in dit geval gelukt is: