Net zoals wij als mensen niet het eeuwig leven hebben, zal de aarde wellicht ook niet het eeuwig leven hebben. Zolang als de aarde bestaat houdt dit de mensheid al bezig, en spreekt het enorm tot de verbeelding. Het einde van de wereld is dan ook een populair onderwerp voor filmmakers. Zeker dit jaar, het jaar dat alles ten einde zou gaan komen. Wanneer ik denk aan films over het einde van de wereld, dan denk ik bijna automatisch aan vechtende helden in de vorm van Will Smith of Tom Cruise die op instortende bruggen of op randen van een open barstende aarde zich met hand en tand blijven verzetten. Er is altijd nog een weg terug, een verdediging mogelijk. Maar wat nou als dit niet zo is? Als wij, doodnormale mensen, weten dat het einde nadert en we daar helemaal niets tegen kunnen doen? Dit is de situatie waarin Dodge (Steve Carell) en zijn buurmeisje Penny (Keira Knightley) zich bevinden in de film Seeking a friend for the end of the world. Iedereen reageert op zijn eigen manier op het naderende onheil, maar de machteloosheid overheerst bij allen. Dodges schoonmaakster doet of er niets aan de hand is, Dodge zijn vrouw verlaat hem om de laatste paar weken op haar eigen manier door te kunnen brengen, en Dodge zijn vrienden vervallen in moreelloos gedrag. Het is een beetje een vreemde film, met vreemde humor die je met een onbestemd gevoel laat zitten. Het is zinloos om je af te vragen hoe je zelf zou reageren in zo'n situatie, maar het is wel verfrissend om te bedenken dat we dan nog steeds dezelfde mensen met dezelfde gebreken zijn die dit stomweg overkomt. Aanrader.