Alhoewel ik persoonlijk auteur Dave Eggers helemaal niet altijd even toegankelijk vind, lijkt hij inmiddels breed omarmd te zijn. Als ik tenminste af mag gaan op de complete etalage die Selexyz Scheltema inrichtte bij het verschijnen van Eggers nieuwste boek A Hologram For The King. Of Eggers nu werkelijk zoveel fans heeft, of dat hij tot de twijfelachtige categorie auteurs is gaan behoren die je gelezen MOET hebben, maar die veelal in de kast blijven staan is mij niet helemaal duidelijk. De reden waarom ik hieraan twijfel is dat ik niet weet of ik zo maar iemand A Hologram For The King aan zou raden. Het is prachtig geschreven, laat ik dat voorop stellen. Eggers kent de kunst van het weglaten, en tegelijkertijd de kunst van het beschrijven van het niets. Want dat is wat er vooral veel gebeurt in zijn nieuwste boek: niets. Zakenman Alan Clay reist af naar Saoudi-Arabië om een presentatie te geven aan de koning. Het is een kans om een grote opdracht binnen te slepen en voor Clay ook meteen de laatste kans om er financieel weer bovenop te komen. De koning komt echter maar niet opdagen, wat tot lange scenes leidt die voornamelijk uit het bestrijden van verveling bestaan. Clay loopt duidelijk op het randje en zoekt de grenzen van wat verstandig is meerdere keren op. Hij clasht met de cultuurverschillen in Saoudi-Arabië en met zichzelf. Dit alles wordt beschreven door de ogen en met de verwachtingen van de hoofdpersoon, iets wat een beklemmend gevoel geeft. Leegte, frustratie en machteloosheid spelen hierbij een belangrijke rol.
Ik heb zeker genoten van dit boek, dus blijft de vraag waarom ik het niet zondermeer iedereen aan zou raden. Hoe breed Selexyz het ook presenteert, ik vind het een boek voor de liefhebber. Vond je Eggers eerdere publicatie Zeitoun fantastisch, dan kun je A Hologram For The King ongetwijfeld ook waarderen. Ben je meer van de actie en/of fantasy, dan zou ik het boek laten voor wat het was. Hoe enthousiast het ook gepromoot wordt.