In 2008 publiceerde Lucy Knisley
Radiator Days, een bundel met losse comics die ze in de loop van de tijd gemaakt had. Journal comics zag ik ze ergens genoemd worden, waarschijnlijk gebasseerd op het dagboekachtige karakter van enkele van de verhalen. Ik weet niet of Knisley blij moet zijn met een dergelijk label, al dekt het wel de lading van een groot deel van de verhalen. De kracht van de comics is dat ze amusant en geestig zijn en zoals altijd leuk en goed getekend. Het linke aan het kiezen van het autobiografische en deze vorm is dat je dan wel iets te vertellen moet hebben. En dat is echt niet constant het geval. Wat mij tegenstaat in dit werk is dus eigenlijk hetzelfde wat mij tegenstond in haar boek
French Milk wat ik twee jaar geleden las. Het is niet zo interessant. En dat is jammer en onnodig want Knisley beschikt wel degelijk over de kwaliteiten om een verhaal te vertellen. In een aantal stukken zie ik dit gelukkig al wel meer naar voren komen. Ik heb
Radiator Days met bijzonder veel plezier gelezen, maar kijk toch echt uit naar het moment dat Knisley echte onderwerpen bij de kop gaat nemen. Je kunt niet eeuwig jong, zoekend en veelbelovend zijn. Zij heeft alles in zich om over deze schaduw heen te stappen, dus ik kan alleen maar hopen dat ze dit snel doet. Nu heb ik toen ik
Radiator Days kocht, naast een artwork ook nog een recenter boek van haar aangeschaft dat nog ongelezen in de kast staat. Hopelijk verrast ze me nu al.
