Als er iets is waar ik na tien jaar reizen naar Amerika wel achter ben, dan is het wel dat er niet zoiets is als 'typisch Amerikaans'. Niet wat betreft de mensen, niet wat betreft de steden en zeker niet wat betreft de natuur. Werden we in maart van dit jaar nog overvoerd met rotsen, zand en stenen, in september waren het bomen, bergen en rivieren die de boventoon voerden. Niet eens zover van Portland, onze tweede stop deze laatste vakantie, bezochten we de Columbia River Gorge. Het was een prachtige dag, waarbij we stopten bij een zalmkwekerij, lunchten aan het water en uitkeken over de gorge. Wat nu precies een gorge is, is me alleen nog niet duidelijk. Het wordt omschreven als kloof, als canyon, maar zo zou ik zelf de Columbia River Gorge niet omschrijven. Het was een uitgestrekte rivier in een dal als je het mij vraagt. Bij het woord kloof zie ik toch echt steilere afgronden, of in ieder geval een meer grillig landschap voor me. Ondanks de in mijn ogen dus wat misleidende naam, maar dat zal aan mij liggen, zagen we een mooi stukje groen Oregon. Een stukje waarvan ik dacht dit is dus ook Amerika.
Te zien bij de zalmkwekerij: groot, indrukwekkend en volgens mij toch echt geen zalm, september 2012
Met een boot de river afzakken was ook een mogelijkheid, maar wij hielden het maar bij het kijken naar de boot, september 2012
Lunchen aan de Columbia River, september 2012
Uitzicht op ´Bridge of the Gods´, waar je alleen vanwege de naam al een keer overheen zou moeten rijden, september 2012
