Wat betreft Grey's Anatomy lopen we altijd een beetje achter de troepen aan. We kijken zo'n seizoen namelijk het liefst op dvd, zodat we zo veel en zo vaak kunnen kijken als we willen. We zijn alleen niet bereid om hier de hoofdprijs voor te betalen, dus we wachten altijd een tijdje totdat de box wat in prijs gedaald is. Er is immers altijd genoeg te kijken en het is ook niet zo dat je in het dagelijks leven met spoilers te maken krijgt met betrekking tot Grey's. Dat was misschien in de eerste paar seizoenen nog zo, maar ik heb het gevoel dat iedereen inmiddels deze serie op zijn eigen tijd kijkt, waardoor er weinig over gesproken wordt en de kans dat je een verhaallijn te vroeg hoort klein is. Als we dan eenmaal kijken, dan jagen we zo'n seizoen er wel in no-time doorheen: deze keer in ik geloof amper twee weken. De artsen in opleiding in Seattle Grace zijn inmiddels volwassen geworden en het datingstadium ruim voorbij. In seizoen 7 gaat het om echte verbintenissen, zwangerschappen en serieuze blikken naar de toekomst. Centraal staat het onderzoek van Shepherd naar Alzheimer, een ziekte waar Meredith en Webber uiteraard persoonlijk betrokken zijn vanwege Meredith's moeder. Ingewikkelder wordt het als Webbers vrouw Adele ook tekenen begint te vertonen van deze slopende ziekte. Integriteit, professionaliteit en gevoel gaan hier door elkaar lopen wat grote gevolgen kan hebben voor zowel het onderzoek als het ziekenhuis. Uitzonderlijk in dit seizoen is de zogenaamde 'musical-aflevering'. Ik ben hier geen fan van. Ze hebben er weliswaar voor gekozen om alleen de acteurs te laten zingen die ook daadwerkelijk heel goed konden zingen, maar dan nog vond ik het grotendeels ongemakkelijk. Het zal een kwestie van smaak zijn, maar mij deed het weinig. Desalniettemin is het een sterk seizoen, waar Meredith haar zeurderige kant grotendeels achter zich heeft gelaten en zich met echte dillema's bezig houdt. We wachten rustig op seizoen 8.