De eerste live-shows zitten er alweer op: het nieuwe Idols-seizoen vliegt in rap tempo voorbij. Sinds het vertrek van Simon Cowell lijkt het devies te zijn: laten we vooral aardig zijn tegen elkaar. Dit seizoen is daar geen uitzondering op. Afgelopen week zagen we de top 13 jongens en top 12 meisjes voor het eerst zingen op het grote Idols-podium in Hollywood, en het resultaat was op zijn zachtst gezegd teleurstellend. Desalniettemin kreeg de een na de ander lovende kritieken van JLo, Steven en Randy. Bij de uitslagshow kwam echter de minder mild gestemde, maar veel realitischer producer Jimmy Iovine aan het woord. Ongezouten gaf hij zijn mening over de prestaties van de deelnemers. Het contrast met alle eerder gedane lofuitingen was groot, en de kritiek voelde als zodanig meer als kritiek op de jury, dan als kritiek op de kwaliteiten van de zangers in spe. Het was hilarische televisie en tevens een welkome vlaag frisse lucht. Ik kan dan ook alleen maar hopen dat hij nog vaak aan het woord komt. Niet dat ik me op zich nou zo verkneukel aan vileine opmerkingen, maar een beetje realiteitszin kan geen kwaad voor deze 'everybody gets a trophy' generatie. Als het zingen vals klinkt, klinkt het vals. Dat maakt niemand een slechter mens, maar een zangcarrière op wereldniveau is nu eenmaal niet aan iedereen besteed. Dat moet af en toe maar eens gezegd worden. Helaas is dat ook dit jaar niet de koers die de jury vaart. En dat zou ze nog weleens op kunnen breken.