Eén van de leuke dingen aan vakanties in Amerika vind ik het wakker worden met ontbijttelevisie. Amerika kent inmiddels een lange traditie van ochtendshows waarin een goede mix gevonden is tussen nieuws en luchtige onderwerpen. Vooral bij de lokale varianten kun je je hart ophalen: alles wat maar enigszins nieuwswaardig lijkt krijgt een live-verslag en zo wordt zelfs de redding van een hondje uit een kuil gebracht als ware het breaking wereldnieuws. Bij de ene show slaat de balans wellicht wat harder door richting de non-onderwerpen dan bij de andere, voor mij kan het over het algemeen niet stompzinnig genoeg zijn. In de film Morning Glory staat zo'n Amerikaanse ochtendshow centraal. Becky Fuller (Rachel McAdams) gaat als producent aan de slag bij het noodlijdende programma Morning Glory. Om het programma te redden krijgt ze de serieuze Mike Pomeroy (Harrison Ford) zover om presentator te worden naast Colleen Peck (Diane Keaton). Pomeroy voelt zich als serieuze journalist eigenlijk veel te goed voor dit werk, zeker als Fuller de onderwerpen tot een bedenkelijk niveau af laat zakken om de kijkcijfers maar op te krikken. Morning Glory is geen originele film, maar wel buitengewoon geestig. Hij is zeer geslaagd binnen zijn genre: romantisch, grappig en hier en daar een beetje ontroerend. Geen film die je bijblijft, maar wel goed voor een geslaagde avond.