One Day van David Nicholls beschrijft twintig jaar uit het leven van Dexter en Emma. Bij aanvang van het boek zijn dit gewoon twee studenten, die elkaar ontmoeten op de dag van hun afstuderen. Het is dan 15 juli 1988 en Dexter en Emma staan nog aan het begin van hun volwassen leven. Hun wegen blijven elkaar vervolgens kruisen, ondanks de uiteenlopende kanten die ze uitgaan. Het bijzondere van dit boek is de structuur waarbinnen het verhaal verteld wordt: Nicholls beschrijft van elk jaar één dag, de 15e juli, de dag waar het allemaal mee begon. Hierdoor mis je soms stukken uit het verhaal, maar blijft ook de vaart erin en zie je beter de veranderingen die Emma en Dexter ondergaan. Alhoewel ik op zich geen fan ben van dergelijke gekunstelde structuren, werkt het in dit boek wat mij betreft briljant. Het is na ieder hoofdstuk spannend om aan een volgend hoofdstuk te beginnen, juist doordat je weet dat je dan weer een jaar verder bent. Je vraagt je af waar Dexter en Emma zullen staan, welke beslissingen ze genomen hebben en hoe bepaalde beslissingen uitgewerkt hebben. Op een meeslepende manier vertelt Nicholls over de keuzes die ze maken, over hun successen en hun mislukkingen. Ondanks alles wat er gebeurt houdt de vriendschap tussen beiden stand, maar het gaat allemaal niet vanzelf. One Day is één van de meest ontroerende boeken die ik het afgelopen jaar gelezen heb. Het is zo'n boek dat je niet weg kunt leggen en dat nog tijden in je hoofd blijft nadat je het uit hebt. Een verfilming zit er inmiddels al aan te komen, met Anne Hathaway als Emma en Jim Sturgess als Dexter. Mijn favoriete quote uit het boek komt uit de mond van Emma, die op een prachtige manier commentaar kan geven op het leven:"You start out wanting to change the world through language, and end up thinking it's enough to tell a few good jokes"