Inspired solutions to real-life dilemmas: dat belooft het boek Everyday Ethics van Joshua Halberstam mij te brengen. Dat klinkt in eerste instantie als een zelfhulpboek, het genre waar Amerika in uitblinkt. Ik vind het op een stapel bij Kramerbooks in Washington, waar het gepresenteerd wordt als een lezenswaardig boek dat aandacht verdient. Het blijkt geen nieuw boek te zijn, de eerste druk verscheen al in 1993, maar bij een vluchtige doorbladering wordt mijn nieuwsgierigheid zeker gewekt. Mij trekt niet zozeer de zogenaamde zelfhulpbelofte die op de kaft uitgesproken wordt, maar de alledaagse onderwerpen die vanuit een verrassende hoek benaderd worden. Everyday Ethics handelt over vriendschappen, over hoe we communiceren en welke clichés we hierbij hanteren. Halberstam gaat hierbij niet altijd even zachtzinnig te werk, waardoor je bij sommige observaties enigszins beschaamd aan jezelf moet toegeven dat je je ook schuldig maakt aan bepaalde maniertjes in je omgang met mensen. Het boek geeft daarnaast een verfrissende kijk op oordelen en beoordeeld worden, iets waar we allemaal dagelijks mee te maken hebben. Je kunt uiteraard niet zonder omdat je anders geen waarde toekent aan de dingen om je heen, maar het kan vaak wel anders. Grappig is wel dat de schrijver soms zo stellig in zijn beweringen is, dat hij zich in mijn ogen even schuldig maakt aan bepaalde oordeelsvorming als hij op andere punten in het boeken afwijst. Ook de schrijver blijkt niets menselijks vreemd te zijn, ergens wel een geruststellende gedachte. Everyday Ethics is over het algemeen gelukkig meer beschrijvend dan voorschrijvend en de ondertitel lijkt dan ook meer bedoeld om aandacht te trekken dan dat het werkelijk om een zelfhulpachtig boek gaat. Ik heb het met plezier gelezen en er ook zeker wat van opgestoken, maar grootse inzichten, die zijn uitgebleven.