Ik kocht The girl in the green sweater in Warschau, tijdens ons bezoek aan Polen afgelopen februari. Die hele reis werden we herinnerd aan de gevolgen van WOII: het meest natuurlijk door ons bezoek aan Auschwitz, maar ook in de steden Krakau en Warschau is deze geschiedenis nog voelbaar aanwezig. Verhalen over en uit die tijd maakten het nog levendiger en het lezen van The girl in the green sweater droeg daar zeker aan bij. Dit waargebeurde verhaal speelt zich af in Lvov, waar net als in andere grote steden de Joden gedwongen werden om in een ghetto te leven. Daar bleef het echter niet bij, uiteindelijk moest er gevlucht worden om te ontsnappen aan het nazi-regime, iets wat maar weinigen lukte. De familie van de Joodse Krystyna maakte de keuze om het riool in te vluchten. Uiteindelijk verbleven ze daar maar liefst veertien maanden. Niet iedereen bracht het tot een goed einde, maar Krystyna en haar familie wisten op deze manier de oorlog te overleven. Het is niet het best geschreven boek ooit. In het begin kost het dan ook even wat moeite om erin te komen. Het is met name irritant als iets gebracht wordt als een nieuw feit, terwijl het even daarvoor ook al genoemd is. Je zou denken dat een schrijver af en toe even terugleest wat hij of zij al geschreven heeft. Maar naar mate het boek vordert werd ik steeds meer het aangrijpende verhaal in getrokken, waardoor de soms wat haperende schrijfstijl naar de achtergrond verdween. Ik vond het een indrukwekkend boek, dat maar weer eens duidelijk maakte wat we elkaar aan kunnen doen en hoe belangrijk het is om dit niet te vergeten.