Als er op de achterflap van een boek het woord 'knotsgek' wordt gebruikt om het aan te prijzen, dan moet je op zijn minst op je hoede zijn. Alles wat met 'knots' begint mag wat mij betreft zelfs volledig genegeerd worden, maar ik had dit boek al gekocht en was te nieuwsgierig om het bijvoorbaat al weg te leggen. Van je familie moet je het hebben is een bundel met verhalen van David Sedaris, samengesteld en ingeleid door Aaf Brandt Corstius. Het is een zwaar gehypete bundel, waar veel bekende mensen zich in de media al lyrisch over uitgelaten hebben. Natuurlijk wil ik dan wel graag weten waar die hype over gaat, maar niet meteen, dus kwam ik er nu pas aan toe. Ik moet eerlijk bekennen dat ik grote moeite had om erin te komen. Pas toen ik Michiel van Erp zag twitteren dat dit voor hem ook gold en dat hij het vergeleek met standup comedy werd dat beter. Ik stelde me voor hoe iemand de verhalen voor zou dragen en vanaf dat moment steeg mijn waardering. Die waardering steeg echter niet tot de ongekende hoogtes zoals dat bij anderen blijkbaar het geval is. Ik vond bepaalde verhalen buitengewoon geestig, zoals het Sinterklaasverhaal. Ook de combinatie van humor en tragiek, zoals hij die gebruikt als hij bijvoorbeeld over zijn ouders spreekt vond ik op veel punten geslaagd. Er waren echter ook veel momenten dat het me niets deed, of dat het me juist te veel schuurde. Misschien werkt het voor mij niet helemaal in het Nederlands, misschien is het niet mijn gevoel voor humor of, en dit laat me niet helemaal los, misschien ontgaat mij waar het echt om draait. Van je familie moet je het hebben bracht mij in ieder geval niet de fantastische ervaring die het volgens het omslag Marc Marie Huybrechts, Sylvia Witteman en Paulien Cornelisse bracht. Misschien moest ik nog maar eens een ander boek van hem lezen, voor de zekerheid maar gewoon in het Engels.