Na het een beetje kreupele seizoen 3 zijn we direct doorgestapt in het vierde seizoen van The Unit, in de hoop dat het niveau dat we gewend waren uit de eerste twee seizoen weer opgepakt zou worden. Het seizoen start ontzettend sterk, de actie is spectaculair en de verhaallijn die ingezet wordt is groots. Ging het in eerdere seizoen vaak om los van elkaar staande missies, in dit seizoen is gekozen voor een overkoepelend verhaal. Hierbij komt de president in gevaar, moeten er aanslagen in Amerika zelf voorkomen worden en zijn veel dingen niet zoals ze lijken. Niet alleen de mannen van The Unit komen hierbij in gevaar, voor het eerst worden de vrouwen ook in de missies betrokken. Al is het maar omdat ze moeten verhuizen en met nieuwe identiteiten verder moeten. Daarbij krijgen ze ook actief met de missies te maken en blijken ze wat te hebben meegekregen van de ijskoude zenuwen van hun mannen. Toch is het allemaal wat veel. Er ontstaan gedurende het seizoen steeds meer losse eindjes die blijven hangen, het verhaal wordt wat warrig en er zijn wat problemen met continuïteit. Ook is het niet duidelijk wat sommige personages komen doen in de serie. De nieuwe liefde van 'Betty Blue' wordt met veel omhaal binnengebracht in het verhaal, maar blijft daarna als verhaallijn ergens hangen. Misschien dat daar nog plannen mee waren in een volgend, afgeblazen, seizoen en had het dan meer diepgang gekregen. Nu was ze een zinloos personage dat niets toevoegde. Dit laatste seizoen van The Unit had een ijzersterke start, maar werd hier en daar helaas chaotisch en onaf. Het eindigde echter ook weer ijzersterk en het is jammer dat we geen volgend seizoen meer krijgen. Toch een gemis.