Het overgrote deel van Nederland zal ergens in zijn of haar jeugd Het Achterhuis van Anne Frank gelezen hebben. Het is een deel van onze opvoeding in Nederland, evenals een bezoek aan het Anne Frank Huis. Dit jaar is het boek extra in het nieuws omdat het Anne Frank Huis 50 jaar bestaat. Hoe belangrijk dit stukje geschiedenis is, begon ik pas te snappen toen ik volwassen werd. Toen ik zelf een jaar of elf, twaalf was, las Het Achterhuis als een spannend boek zich afspelend in een tijd die ver achter ons lag en erg tot de verbeelding sprak. De Tweede Wereldoorlog was vooral een onderdeel van de geschiedenisles. De wetenschap dat mijn grootouders deze bewust hebben meegemaakt deed aan die beleving weinig af. Grootouders zijn immers oude mensen in de ogen van een twaalfjarige en dat die de oorlog meegemaakt hebben is dan helemaal niet zo'n bevreemdende gedachte. Nu tijd steeds relatiever wordt realiseer ik me dat de oorlog helemaal niet zo lang geleden is. Des te meer indruk maakt het verhaal van Anne Frank nu. Inplaats van het te lezen heb ik onlangs geluisterd naar het verhaal door middel van het in 2007 uitgegeven luisterboek. Op deze uitgave leest Carice van Houten in ruim zeven uur het Achterhuis. Voor het eerst hoorde ik pas echt hoe prachtig geschreven het is. Anne Frank was een erg getalenteerde schrijver in wording, iets wat ik niet zag toen ik het voor het eerst las. Het is niet alleen het verhaal van een ondergedoken Joodse familie, het is ook een van de mooiste coming to age verhalen die ik ken. Nog niet eerder had ik op die manier naar het verhaal gekeken. Het bleek zoveel meer lagen te hebben dan ik er als kind in zag. Dat het voorgelezen wordt, prachtig gedaan door van Houten, maakt het nog veel indringender en persoonlijker. Ik heb Het Achterhuis werkelijk herontdekt, en na ernaar geluisterd te hebben ga ik het zeker ook nog eens lezen.