Op 3 augustus zagen wij in het De La Mar Theater de voorstelling The Normal Heart. Het was een laatste moment beslissing, en dat we gingen op de dag van de Gay Pride in Amsterdam was in ons geval toeval. Het gaf er wel een extra dimensie aan: nadat er weer uitbundig gezamenlijk gevierd was dat we allemaal kunnen zijn wie we willen zijn, viel een voorstelling over de begintijd van HIV en AIDS in New York extra rauw op ons dak. The Normal Heart stamt uit 1985 en vertelt het grotendeels autobiografische verhaal van Ned Weeks. Ned is een activist die er alles aan doet om HIV onder de aandacht te krijgen. Hij ziet de ziekte in hoog tempo om zich heen grijpen in New York, maar ziet tegelijkertijd dat niemand er iets aan lijkt te doen. Homoseksueel zijn is in veel gevallen nog steeds een taboe, laat staan een enge "homo-ziekte", zoals HIV en AIDS in de beginjaren werden gezien. De Nederlandse uitvoering werd niet vernederlandst, en dat was fijn. De namen bleven Amerikaans en ook het decor bleef New York. Het was best een behoorlijke zit, maar het was boeiend van het begin tot het einde. De personages waren meer dan geloofwaardig, evenals de levendige dialogen. Het verhaal was aangrijpend, maar niet tranentrekkend. Er werd precies genoeg verteld, zonder ergens dik aan te zetten. Ik was zeer onder de indruk van deze voorstelling. Jammer dat hij maar zo kort speelde, ik had het veel mensen gegund om deze prachtige voorstelling te zien.