Als ik zo zou kunnen tekenen en schrijven als Lucy Knisley, dan zou ik ook van elke vakantie een boek maken. Van elke gebeurtenis wel, of inderdaad, misschien ook wel van elke non-gebeurtenis. Dat maakt het echter nog niet interessant voor iedereen om te lezen, hoe charmant wellicht ook weergegeven. Ik heb deze "kritiek" al vaker op Lucy Knisley geuit, en ik ga het ook weer doen met betrekking tot haar 2010 boek Make Yourself Happy. Laat ik beginnen met het positieve dat, laat daar geen onduidelijkheid over bestaan, gelukkig weer ruimschoots de overhand heeft. Knisley heeft in deze verzameling van korte comics een fijn geluid waarbij de stijl die ik zo kan waarderen weer prima tot zijn recht komt. Het leest als een trein en is zeer ontspannend. Ik zou alleen zo graag eens zien dat die frisse blik die Knisley duidelijk heeft iets meer naar buiten gericht zou zijn, inplaats van naar binnen. Het gaat weer over Lucy, Lucy en Lucy. Zou ze haar eigen rol iets minder groot maken en meer ruimte geven aan de buitenwereld, dan zou het wat mij betreft een stuk interessanter worden. Ik blijf zeggen dat het deels te maken heeft met volwassen worden, maar dat wordt dan zo onderhand nu wel eens tijd. Met zo'n talent als zij heeft moet meer kunnen, daar ben ik nog steeds van overtuigd. Neemt niet weg dat Make Yourself Happy weer prettig leesvoer is en ik uitkijk naar haar volgende boek.