Seizoen 13 van American Idol loopt alweer op zijn eind. We zijn toe aan de laatste drie, alhoewel voor mij eigenlijk ook al duidelijk is wie de finalisten zullen zijn. Jena Irene en Caleb Johnson zijn zeer aan elkaar gewaagd, terwijl de softere Alex Preston nog steeds wat moeite heeft met het echt contact krijgen met het publiek. Mijn voorspelling is dat dit laatste hem zal opbreken. Het zijn uiteraard weer talentvolle jonge zangers en de top drie lijkt zeker als je naar de laatste tien kijkt een logische en terechte. Toch is het dit jaar een ander seizoen dan 'gebruikelijk'. De jury van deze editie, en dan met name Harry Connick jr, lijkt meer op zoek te zijn naar authentieke artiesten, dan naar de zogenaamde gouden strotjes. Zo kon het dan ook gebeuren dat er bij de laatste tien nog steeds kandidaten waren die af en toe lastig toon konden houden. Maar zo kan het ook gebeuren dat we dit jaar een bijzondere artiest gaan krijgen als winnaar, met een al stevig gevormde eigen stijl. Dit in tegenstelling tot de winnaars die fantastisch konden zingen, maar waarvan de identiteit gevormd werd na de winst. Naar mijn mening werd dit iets te veel door de platenmaatschappij gedaan en iets te weinig vanuit de persoon zelf. Jammer, want als je zo'n vliegende start van je carrière hebt is het daarna lastig bijsturen denk ik. Dan kun je maar beter direct op het spoor zitten waar je zelf wilt zijn. Geen karaoke-show dit jaar dus bij American Idol en ik vind dat genieten. Of het echt grote publiek dat uiteindelijk ook nog vindt is maar afwachten. Het gemiddelde publiek blijft toch klappen en joelen bij een uithaal in een liedje, terwijl dat op den duur toch echt gaat vervelen. Pas als het gepast en oprecht is krijg ik er weer kippenvel van. Zoals in deze prachtige versie van Jena Irene van Can't help falling in love with you, in mijn ogen de grootste kanshebber op de winst: