Het vinden van het hart van een stad in Amerika is niet altijd even gemakkelijk. In de meeste Europese steden is het simpel: zij zijn van binnenuit opgebouwd en in het centrum staat meestal een (grote) kerk. Dus zoek de kerk, dan heb je de binnenstad meestal wel te pakken en daarmee ook de winkels, musea en andere bezienswaardigheden. Eén van de eerste keren dat ik met deze aanpak echt de mist in ging was in Los Angeles. Los Angeles hangt aan elkaar van kleinere plaatsen, die op hun beurt wel weer een soort van hart hebben. Downtown is echter vooral een financieel centrum en de winkels zijn samengebracht in (strip)malls, veelal aan de snelweg. Voor iemand die gewend is alles binnen loopafstand te hebben en ook nog eens graag uitgaat van bepaalde logica heel nieuw en verwarrend. Inmiddels ben ik eraan gewend, al blijft het bezoeken van een stad waar we nog niet eerder geweest zijn in eerste instantie een uitdaging. Waar zoek je een hotel, waar zitten de restaurants, de bioscopen? Welke buurten zijn druk en gezellig, en welke wellicht wat minder veilig en/of bereikbaar? Dat ik in Los Angeles de mist in ging is niet zo raar: het is qua inwoneraantal de op één na grootste stad van Amerika met 3,8 miljoen inwoners alleen al in LA zelf. Het totale stedelijke gebied is enorm, en heeft niet minder dan 17 miljoen inwoners. Daar was ik niet op voorbereid, en ik denk dat je daar als Europeaan niet echt op voorbereid kunt zijn. Een lange inleiding om het over Phoenix te hebben. Deze stad lijkt namelijk qua opbouw erg op LA: uitgestrekt met wat hoogbouw in downtown, maar daarnaast voornamelijk laagbouw. Phoenix stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, met name voor de omgeving. De woestijn, de cactussen, de onherbergzaamheid en Sedona, dat waren voor mij allemaal redenen om naar Phoenix te willen. De stad zelf zei me op zich niet zoveel. En dat doet hij na ons bezoek nog steeds niet als ik eerlijk ben. Mijn eerste reactie was vooral dat het er onhoudbaar warm was. De drie dagen dat we er waren heeft de temperatuur tegen de 40 graden gezeten, iets wat niet ongewoon is in Phoenix. De straten waren (hierdoor?) veelal verlaten en ook in de avond koelde het maar amper af. Toch was het geen onprettige stad: alles zag er netjes en schoon uit en het voelde niet onveilig, ook 's avonds niet. Er was veel aandacht voor kunst op straat en alles leek prima onderhouden of zelfs redelijk nieuw. Toch kwam het nergens echt tot leven. De winkelcentra in downtown zagen er prima uit, maar waren ook verre van druk. Dit zelfde gold voor de bioscoop. Prima om gezien (en gevoeld) te hebben, maar voor nu zeg ik Phoenix: been there, seen that, done that.
Kunst in downtown Phoenix, september 2013
In de avonden bleef het bloedheet, en was er nog steeds praktisch geen mens op straat, september 2013
Het blijven soms toch rare jongens, die Amerikanen, downtown Phoenix, september 2013
