Een filmpje van 50 iso in een Diana F+, een toestel dat is afgesteld op rolletjes van 400 iso. Dat is de uitdaging die ik aan ging met mijn Fuji Velvia 50 film, een 120mm slidefilm die ik een tijdje geleden via Lomography.com had aangeschaft. Op zoek naar de ideale omstandigheden om deze film vol te schieten had ik bedacht dat ik veel kleur en veel licht nodig zou hebben. Kleur voor het contrast, licht voor de lage iso-waarde. Ik hoopte dat we deze situatie op onze vakantie naar Amerika zouden treffen. Ik gokte vooral op het knallende effect van een strak blauwe lucht, en hoopte op knallend groen en rood. In mijn hoofd zou het in de buurt gaan komen van de Fujichrome MS 100/1000, waar ik eerder in Berlijn al fantastische foto's mee had gemaakt. Ik zat er gelukkig niet heel ver naast. Het blauw werd knal blauw en ook de overige kleuren werden mooi fel. Het bleek echter ook best een lastige film. Zo zijn sommige foto's aan de randen (te) donker en in het midden (te) licht. Onderbelichting en overbelichting blijken tezamen in één foto te kunnen. Dit zelfde geldt met donkere silhouetten en lichte achtergronden: de contrasten zijn enorm. Niet het licht, maar de kleuren maken deze film dan ook voor mij tot iets bijzonders. Ik vind het blauw van de lucht prachtig, evenals het groen van het gras en het geel van de zonnebloemen. Hoe blij ik ben met de lichtlekken weet ik in dit geval niet. Het rolletje was erg los opgerold waardoor ik niet kon voorkomen dat er licht tussen de film kwam. Hoe "lomo" dit dan ook moge zijn, deze foto's hadden prima zonder gekund. In ieder geval ben ik blij dat ik nog een rolletje Fuji Velvia 50 heb, al bewaar ik dit wel voor zonniger dagen.
Knallend blauw en groen op Antelope Island, Utah, september 2013
Prachtige kleuren op de Utah State Fair in Salt Lake City, september 2013
Meer kleur op de Utah State Fair, inclusief lichtlek, september 2013
Kerk in downtown Phoenix, met grote contrasten tussen zon en schaduw, september 2013
